📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

วันแล้ววันเล่า ฉันเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกนี้หนักเกินกว่าจะระงับได้ ความรู้สึกที่ค่อยๆ เติบโตขึ้น แต่ไม่เคยแสดงออกมา ฉันพยายามคุยกับเพื่อนๆ แต่พวกเขาพูดเพียงสิ่งเดียวว่า "ถ้าคุณไม่สบายใจ ก็ควรคุยกันดีกว่า"
แต่ฉันทำไม่ได้ ไม่มีคำพูดใดที่จะอธิบายทุกอย่างได้ ไม่มีประโยคใดที่จะอธิบายได้ว่าฉันกลัวที่จะสูญเสียอาร์กาแค่ไหน กลัวว่าทั้งหมดนี้จะจบลงเหมือนกับความสัมพันธ์ส่วนใหญ่ ไม่มีสถานะ ไม่มีความชัดเจน และเป็นเพียงความทรงจำเท่านั้น
คืนหนึ่ง ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะพูด "อาร์กา เรากำลังทำอะไรอยู่" ฉันถามอย่างเงียบๆ
เขาเงียบไปนาน "ฉันไม่รู้" เขาตอบเบาๆ และนั่นทำให้ฉันสับสนมากขึ้น ในแง่หนึ่ง ฉันต้องการให้เขามอบความแน่นอนให้กับฉัน ในอีกแง่หนึ่ง ฉันรู้ว่าเขาก็อาจสับสนเช่นเดียวกัน เรานิ่งเงียบ ติดอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไม่มีวันสิ้นสุด