บทที่ 2: ความสบายใจที่ทำให้คุณสับสน
ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา อาร์กาขอฉันออกเดทบ่อยขึ้น ไม่ใช่เสมอไป บางครั้งก็เป็นกลุ่ม บางครั้งก็มีแค่เรา แต่ทุกครั้งที่เขารอฉันเลิกเรียน เอากาแฟที่ฉันชอบมาให้ หรือจู่ๆ ก็ชวนฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปรอบๆ เมือง มันรู้สึกเหมือน... เราเป็นคู่รักกัน
แต่เปล่าเลย เราไม่เคยพูดถึงความรู้สึกเลย ไม่มีคำว่า "ชอบ" แม้แต่คำว่า "เดท" ทุกอย่างดูค้างคา เหมือนเพลงที่ไม่มีวันจบ
คืนหนึ่ง เขาพาฉันกลับบ้าน หน้าบ้าน เขาเงียบไปพักใหญ่ มือของเขาอยู่ที่พวงมาลัย แต่เขาไม่ขยับ ฉันรอ หวังว่าเขาจะพูดอะไรสักอย่าง แต่สิ่งที่พูดออกมาคือ "ระวังตัวไว้ โอเค" รอยยิ้มของเขาบางๆ ตาของเขาไม่กล้าสบตาฉันนานนัก
และตามปกติ ฉันก็เดินเข้าบ้านด้วยหน้าอกที่แน่น
เพื่อนของฉันเคยพูดว่า "ถ้าผู้ชายคนหนึ่งชอบคุณจริงๆ เขาจะไม่ทำให้คุณสับสน" แต่จะเป็นอย่างไรถ้าความรู้สึกของเขาเป็นเรื่องจริง แต่ตัวเขาเองไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร
ฉันไม่รู้ว่าอาร์ก้ารู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า แต่ที่ชัดเจนคือ ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันลืมไปว่าสถานะมีความสำคัญ เพราะเมื่อฉันอยู่กับเขา ฉันรู้สึกเพียงพอแล้ว แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม
และบางที นั่นอาจเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด
📖 รายการบท
- บทที่ 1: จุดเริ่มต้นที่ไม่ได้วางแผนไว้
- บทที่ 2: ความสบายใจที่ทำให้คุณสับสน
- บทที่ 3: ความใส่ใจที่ไม่มีชื่อ
- บทที่ 4 - การเปรียบเทียบอย่างเงียบๆ
- บทที่ 5: เมื่อความปรารถนากลายเป็นเรื่องปกติ
- บทที่ 6: เมื่อกาลเวลาเป็นศัตรู
- บทที่ 7: ก้าวเล็กๆ ที่มองไม่เห็น
- บทที่ 8: เมื่อความหวังเจ็บปวด
- บทที่ 9: ความปรารถนาที่ไม่ถูกแสดงออก
- บทที่ 10: จุดจบที่ไม่แน่นอน