📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

วันเวลาผ่านไป และฉันเริ่มรู้สึกเหมือนกำลังใช้ชีวิตอยู่ในวัฏจักรที่ไม่มีวันสิ้นสุด อาร์ก้ายังคงอยู่ที่นั่น ยังคงอยู่ใกล้ แต่รู้สึกเหมือนเป็นระยะห่างที่มองไม่เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนๆ เริ่มถามอีกครั้งว่า "คุณกับอาร์ก้าเป็นยังไงบ้าง" และฉันก็ตอบได้เพียงรอยยิ้มที่เก้ๆ กังๆ "ไม่มีอะไร" แม้ว่าลึกๆ แล้ว ฉันรู้ว่าคำตอบนั้นซับซ้อนกว่านั้น
ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันเริ่มรู้สึกสบายใจมากขึ้น แต่บางครั้ง ฉันก็รู้สึกวิตกกังวล วิตกกังวลว่าฉันคาดหวังมากเกินไป วิตกกังวลว่าฉันเข้าใจผิด ฉันกลัวว่าจะถามบ่อยเกินไปว่า "เราเป็นอะไร" อาร์ก้าไม่เคยให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉันเหมือนเช่นเคย แม้แต่ตอนที่ฉันรู้สึกว่าเขาควรจะพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความรู้สึกหรือความสัมพันธ์ของเรา เขาก็ยังคงเงียบ บางทีเขาอาจจะรู้ ฉันก็อธิบายทุกอย่างไม่ได้เหมือนกัน
ฉันรู้ดีว่าบางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบที่ชัดเจนเพื่อรู้ว่าเราห่วงใยกัน แต่ในทางกลับกัน ฉันต้องการเป็นมากกว่าเพื่อน และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันสับสน ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการมากกว่านี้หรือว่าฉันสมควรได้รับมากกว่านี้จริงๆ