📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

ฉันเริ่มชินกับสถานการณ์นี้ สถานการณ์ที่ฉันรู้ว่าอาร์ก้าอยู่ที่นั่นเสมอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกห่างเหิน บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่เรียกว่าการมีอยู่ซึ่งหายไปอย่างเงียบๆ เราพบปะ พูดคุย แบ่งปันเรื่องราวกันบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ฉันเริ่มรู้สึกมากขึ้น เขาก็ยังคงเหมือนกำแพงที่ฉันเอื้อมไม่ถึง วันนั้นฉันกับอาร์ก้าไปดื่มกาแฟด้วยกันที่ร้านกาแฟที่พวกเราไปกันเป็นประจำ อากาศข้างนอกค่อนข้างเย็น แต่การสนทนาของเราอบอุ่น เขาเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับโปรเจ็กต์ใหม่ของเขาในมหาวิทยาลัย แผนการพักร้อนที่ไม่ชัดเจนของเขา และเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาพบเจอตลอดทั้งสัปดาห์ ฉันฟัง หัวเราะ และขัดจังหวะเป็นครั้งคราว ทุกอย่างดูปกติเหมือนเช่นเคย
แต่คืนนั้นมีอะไรที่แตกต่างออกไป มีช่วงหยุดพูดไปนานเมื่ออาร์ก้าหยุดพูด เขานิ่งเงียบ มองไปที่ถ้วยกาแฟ ราวกับกำลังคิด ฉันไม่กล้าถาม ในใจลึกๆ ฉันเริ่มรู้สึกวิตกกังวล “ทำไมล่ะ กา” ฉันถามเบาๆ หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที
เขายิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นดูเรียบเฉย “ไม่เป็นไร ฉันแค่มีเรื่องมากมายอยู่ในใจ” เขาตอบสั้นๆ
ฉันพยักหน้าแม้ว่าใจจะตึงเล็กน้อย บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่ฉันกลัวเมื่อต้องอยู่ห่างกัน แต่ก็อธิบายไม่ได้ เมื่อความคิดถึงมาเยือน แต่เราไม่เคยรู้ว่ามันจะเพียงพอที่จะทำให้เขารู้สึกแบบเดียวกันหรือไม่
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรอคำตอบของเขา ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงหวังว่าคำพูดเหล่านั้นจะออกมาในคืนนั้น แต่ตามปกติแล้ว สิ่งที่ฉันได้กลับมาคือความเงียบที่ทำให้ทุกอย่างดูหนักอึ้งขึ้น

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป แต่ฉันยังคงอยู่ที่นี่และหวังว่าจะมีบางอย่างที่อาจไม่มีวันเกิดขึ้นจริง