📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

วันนั้นฉันป่วย ไม่ร้ายแรง แค่เป็นหวัดธรรมดา แต่ร่างกายที่อ่อนแอและเวียนหัวทำให้ฉันต้องลาพักการเรียนจากวิทยาลัย ฉันใช้เวลาทั้งวันอยู่ในหอพัก ผ้าห่มคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ทีวีก็อยู่แค่เบื้องหลัง และอาหารสำเร็จรูปก็ไม่อร่อยเลย
ตอนบ่ายมีคนมาเคาะประตู ฉันคิดว่าเป็นเพื่อนร่วมห้อง แต่พอเปิดประตูออกก็เห็นอาร์ก้ายืนอยู่ตรงหน้าฉัน มือของเขาถือถุงพลาสติกที่ใส่โจ๊กไก่และชาอุ่นๆ “เขาบอกว่าไม่สบาย ฉันเอามาให้” เขาพูดสั้นๆ แล้วยื่นถุงพลาสติกให้ฉันโดยไม่รอช้า
ฉันตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะคิกคัก “คุณรู้ได้ยังไง”
“สัญชาตญาณ” เขาตอบพร้อมยิ้ม แต่แล้วเขาก็บอกว่าเขารู้จากเรื่องของฉันที่เขียนสั้นๆ ว่า “อ่อนแอมาก” กลายเป็นว่าเขาเอาใจใส่พอที่จะสังเกตเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เช่นนั้น

เขาไม่ได้อยู่ห้องนาน เขาแค่นั่งอยู่พักหนึ่ง ถามว่าฉันเป็นอย่างไรบ้าง จากนั้นก็บอกลา แต่การมีอยู่ของเขาทำให้วันนั้นสดใสขึ้น มีความอบอุ่นที่อธิบายไม่ได้ ไม่ใช่จากโจ๊กหรือชา แต่จากความจริงที่ว่ามีคนใส่ใจ... โดยที่ไม่ต้องถาม

คืนนั้น ฉันได้รับการสนทนาจากเขา:
“ถ้าคุณต้องการอะไร บอกฉัน อย่าทำเป็นเข้มแข็ง”

และด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้อความนั้นได้ผลมากกว่ายาใดๆ

แต่ถึงอย่างไร นี่เป็นเพียงความใส่ใจที่ไม่มีป้ายกำกับ ไม่มีคำพูดหวานๆ ไม่มีการสารภาพความรู้สึก แค่ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้ฉันสับสนมากขึ้นไปอีก

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องปกติสำหรับเพื่อนหรือฉันแค่คาดหวังมากเกินไป

เพราะเมื่อวันเวลาผ่านไป ฉันเริ่มกลัวที่จะตกหลุมรัก... ให้กับคนที่อาจไม่ได้ตั้งใจจะจับฉันไว้