📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

ฉันไม่เคยยอมรับ แต่ตั้งแต่ที่สนิทกับอาร์ก้า ฉันเริ่มพบว่ามันยากที่จะเปิดใจให้คนอื่น หลายครั้งที่มีคนพยายามเข้าหาเพื่อนร่วมชั้น แม้แต่อดีตแฟนที่จู่ๆ ก็โผล่มาอีกครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมทุกอย่างดูจืดชืด
บ่ายวันนั้น ฉันนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับเพื่อนเก่า เขาเล่าเรื่องยาวๆ เกี่ยวกับประสบการณ์ต่างเมือง งานใหม่ และความสำเร็จทั้งหมดของเขาให้ฉันฟัง บนกระดาษ เขาคือคนในอุดมคติ แต่ตลอดการสนทนา ฉันก็มัวแต่จินตนาการว่า ถ้า Arga นั่งอยู่ตรงหน้าฉัน การสนทนาก็คงจะผ่อนคลาย ตรงไปตรงมามากกว่านี้ และเป็นตัวฉันเองมากกว่านี้
และเมื่อเขาขอพบฉันอีกครั้งในสัปดาห์หน้า ฉันก็แค่ยิ้มและพูดว่า “เจอกันใหม่” แม้ว่าในใจฉันจะปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม
บางครั้งฉันก็เกลียดตัวเอง ทำไมต้องกลับไปหา Arga เสมอ ทั้งๆ ที่เขาจะไม่เคยให้ความแน่ใจกับฉันเลย ไม่เคยบอกว่าชอบฉันเลย แต่ทัศนคติของเขา วิธีที่เขาใส่ใจฉัน วิธีที่เขาทำให้ฉันหัวเราะเมื่อฉันรู้สึกแย่ ล้วนติดอยู่ในหัวของฉัน
คืนนั้น ฉันเล่าให้ Arga ฟังเกี่ยวกับการพบกันที่ร้านกาแฟก่อนหน้านี้ เขาตอบเพียงว่า “อ๋อ ใช่เหรอ สนุกดีนะ” สั้นๆ เรียบๆ โดยไม่หึงหวงและไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ อีก ฉันยิ้มอย่างขมขื่น แกล้งทำเป็นปกติ แม้ว่าหัวใจจะเจ็บปวดก็ตาม
ฉันรู้ตัวเงียบๆ ว่าฉันตกหลุมรักคนที่คิดว่าฉันปกติมากเกินไป
และเรื่องตลกก็คือ ถึงแม้จะรู้แบบนั้น ฉันก็ยังยึดมั่นไว้ ยังคงหวัง ยังคงรอคอยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เพราะสำหรับฉัน อาร์ก้าไม่ใช่แค่คนคนหนึ่ง เขาคือบ้าน แต่โชคไม่ดีที่บ้านหลังนี้ไม่มีประตูให้ฉันเข้าไปได้อย่างสมบูรณ์
ฉันยืนอยู่ตรงหน้ามัน เคาะเบาๆ แต่ไม่เคยเปิดเลย
และทุกครั้งที่ประตูยังคงปิดอยู่ ฉันก็ทำได้แค่ยิ้ม... แล้วแกล้งทำเป็นว่าไม่เป็นไร