📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

อาร์ยายังคงพูดคุยกับวิญญาณคุณป้าริสาในห้องนั้น แม้ว่าจะรู้สึกแปลกที่ต้องคุยกับผี แต่อาร์ยารู้สึกผูกพันกับคุณป้าที่เขาไม่เคยพบมาก่อน ริสาเล่าเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับชีวิตในอดีตของเธอ เกี่ยวกับความฝันที่ยังไม่เป็นจริง และเกี่ยวกับความเจ็บปวดที่เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนพรากชีวิตเธอไป

จากการสนทนานั้น อาร์ยาได้รับเบาะแสเล็กๆ น้อยๆ ริสามักจะพูดถึงชื่อเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเธอ ชื่อ คาริน พวกเขาทั้งสองมีความทรงจำมากมายร่วมกันในห้องนั้น ริสายังเคยเล่าถึงของขวัญอันล้ำค่าจากคนพิเศษสำหรับเธอ ของขวัญที่เธอเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าเก่าของเธอเสมอ

อาร์ยาสนใจข้อมูลเกี่ยวกับตู้เสื้อผ้าเก่าทันที เขาสังเกตรอบๆ ห้องและพบตู้เสื้อผ้าไม้ขนาดใหญ่ที่ดูเก่ามากในมุมหนึ่งของห้อง ตู้เสื้อผ้าดูเหมือนไม่เคยถูกเปิดมาหลายปีแล้ว ฝุ่นหนาปกคลุมพื้นผิวของมัน และประตูของมันดูค่อนข้างโยกเยก

“คุณป้าครับ ของขวัญอันล้ำค่าชิ้นนั้นยังอยู่ในตู้เสื้อผ้านั้นไหมครับ?” อาร์ยาถาม

ริสาพยายามนึก “น่าจะใช่นะอาร์ยา ฉันเก็บมันไว้ที่นั่นเสมอ บางที… บางทีอาจจะมีบางอย่างอยู่ในนั้นที่ช่วยคุณเปิดเผยความจริงได้”

โดยไม่ลังเล อาร์ยาเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าเก่า เขาพยายามเปิดประตู แต่รู้สึกว่ามันติดเล็กน้อย หลังจากพยายามเล็กน้อย ประตูตู้เสื้อผ้าก็เปิดออกพร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังลั่น ฝุ่นฟุ้งกระจายอีกครั้ง ทำให้อาร์ยาไอเล็กน้อย

ภายในตู้เสื้อผ้านั้น มีเพียงเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ผุพังไปบ้างแล้ว และของที่ระลึกอื่นๆ อีกสองสามชิ้น อาร์ยาเริ่มค้นหาทุกมุมของตู้เสื้อผ้าอย่างระมัดระวัง เขาพบรูปถ่ายเก่าๆ หลายรูป จดหมายที่เหลืองกรอบ และเครื่องประดับเก่าๆ หลายชิ้น แต่เขาไม่พบของขวัญที่ริสาพูดถึง

อาร์ยาเกือบจะยอมแพ้แล้ว แต่ทันใดนั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ด้านล่างสุดของตู้เสื้อผ้า มีกล่องเล็กๆ ซ่อนอยู่หลังกองผ้าเก่าๆ รูปร่างคล้ายกล่องเครื่องประดับ แต่มีขนาดใหญ่กว่า อาร์ยารีบหยิบกล่องนั้นขึ้นมาและเปิดออก

ข้างใน เขาพบสร้อยคอเงินพร้อมจี้รูปโน้ตเพลง จี้นั้นดูแวววาวแม้ว่าจะหมองไปเล็กน้อย ข้างสร้อยคอนั้น มีสมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ที่ปกหนังเริ่มซีดจาง อาร์ยารู้สึกทันทีว่ามีบางสิ่งสำคัญอยู่ในสมุดบันทึกนั้น

“คุณป้าครับ นี่คือของขวัญที่คุณป้าหมายถึงหรือเปล่าครับ?” อาร์ยาถามพลางยื่นสร้อยคอและสมุดบันทึกให้วิญญาณริสาดู

ริสาเข้าใกล้และมองดูสิ่งของเหล่านั้นด้วยแววตาที่ซาบซึ้ง “ใช่แล้วอาร์ยา นี่แหละ สร้อยคอนั่น… จากคนที่ฉันรักมาก และสมุดบันทึกนั่น… ฉันเขียนไดอารี่ทั้งหมดไว้ในนั้น บางทีในนั้นอาจจะมีบางอย่างที่เป็นเบาะแสก็ได้”

อาร์ยารีบเปิดสมุดบันทึกนั้นอย่างระมัดระวัง ลายมือของริสาภายในนั้นเริ่มจางหายไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังอ่านได้ อาร์ยาเริ่มอ่านทุกหน้าของไดอารี่อย่างละเอียด ในหน้าแรกๆ ริสาเขียนเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเธอ เกี่ยวกับเพื่อนๆ ของเธอ และเกี่ยวกับผู้ชายที่เธอรัก แต่ยิ่งอ่านไปข้างหลัง ลายมือก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นมืดมนขึ้น ริสาเริ่มเขียนเกี่ยวกับปัญหาที่เธอเผชิญอยู่ เกี่ยวกับความกลัวของเธอ และเกี่ยวกับบางคนที่ดูเหมือนกำลังข่มขู่เธอ

ในหน้าสุดท้ายหน้าหนึ่งที่ยังคงเขียนอยู่ อาร์ยาพบชื่อที่น่าตกใจมาก ชื่อนั้นคือ… บิมา