📚 เว็บนวนิยาย

บทที่ 4: "ระฆังที่ไม่เคยถูกเล่น"

ปกเรื่อง

ผู้เขียน: lynn.

ในห้องดนตรี มีระฆังเล็กๆ แขวนอยู่ตรงมุมเสมอ ไม่เคยถูกใช้เลย ทุกคนชอบเล่นกีตาร์หรือคีย์บอร์ดมากกว่า แต่ฉันกลับรู้สึกสนใจมันเสมอ

วันนี้ฉันมาถึงห้องก่อนเวลา แกล้งทำเป็นหาหนังสือ แต่จริงๆ... แค่อยากลองตีระฆังนั้นดู

ฉันลังเล แต่สุดท้ายก็หยิบมันขึ้นมา เสียงมันนุ่มนวล ไม่ดังมาก แต่ทำให้ฉันยิ้มได้

มีเสียงจากประตูว่า “เธอชอบเพลงคลาสสิคเหรอ?” ฉันตกใจ ที่แท้เป็นดาฟา รุ่นพี่นักเรียนที่ไม่ค่อยพูด

เราคุยกันสั้นๆ เรื่องระฆัง เรื่องดนตรี เรื่องเล็กๆ ที่จู่ๆ ก็เข้ากันได้ดี

หนึ่งวินาทีก่อนกริ่งเลิกเรียน ฉันเข้าใจ... บางทีเสียงที่เบาที่สุด อาจเป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ไปที่บทถัดไป: บทที่ 5: "หนึ่งวินาทีเป็นของเรา"

📖 รายการบท

📚 เรื่องแนะนำ