บทที่ 7: การรับส่งที่ทำให้ใจเต้น

เธอใส่เสื้อสีขาวกับกางเกงผ้าสีครีม เรียบง่ายแต่ดูน่ารัก
เมื่อเรซาขับรถสีดำมาจอดตรงหน้า หัวใจของลิเวียก็เต้นแรงทันที
“สวัสดีตอนเช้า” เรซาทักขณะเปิดประตูรถให้
“สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่มารับนะคะ”
“ปกติเห็นช้าตลอด วันนี้เร็วจัง” เรซาหยอกพร้อมรอยยิ้ม
ตลอดทาง บรรยากาศในรถไม่มีความอึดอัดเลย พวกเขาคุยกันได้เรื่อย ๆ
ตั้งแต่อาหารโปรด วัยเด็ก ไปจนถึงเพลงที่ฟังบ่อย
ลิเวียเล่าว่าเธอเคยฝันอยากทำงานในวงการสื่อ แต่สุดท้ายหลงมาทางสายออฟฟิศ
เรซาหัวเราะ “ผมก็เคยอยากเป็นสถาปนิก แต่จบมาทำมาร์เก็ตติ้ง”
ตอนที่รถหยุดไฟแดง เรซามองลิเวียเล็กน้อย
“ไม่คิดเลยว่าเราจะคุยกันสบายแบบนี้” เขาพูดเบา ๆ
ลิเวียยิ้ม “ใช่... ทั้งที่เมื่อก่อนหนูกลัวคุณมากเลย”
เรซาหัวเราะเบา ๆ “งั้นตอนนี้ไม่กลัวแล้วเหรอ?”
“ก็ยังกลัวอยู่นะ... แต่กลัวใจตัวเองมากกว่า” เธอยิ้มเขิน
เรซาเงียบไปแป๊บหนึ่ง ก่อนพูดว่า “ผมก็เหมือนกัน”
และในวินาทีนั้น หัวใจของทั้งคู่รู้ดีว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องของหัวหน้ากับลูกน้องอีกต่อไป
📖 รายการบท
- บทที่ 1: รอยยิ้มของเธอไม่เคยธรรมดา
- บทที่ 2: แชทที่ตอบกลับแค่คำว่า “โอเค”
- บทที่ 3: วันจันทร์ที่ไม่ธรรมดา
- บทที่ 4: บราวนี่กับสายตาที่เปลี่ยนไป
- บทที่ 5: ไม่ใช่แค่แชทเรื่องงานอีกต่อไป
- บทที่ 6: ความหึงที่ไม่ยอมรับ
- บทที่ 7: การรับส่งที่ทำให้ใจเต้น
- บทที่ 8: ปกป้องโดยไม่ต้องขอ
- บทที่ 9: ระหว่างความเงียบกับความอยากเป็นเจ้าของ