ตอนที่ 10: อาจจะ... รักของเราก็แค่นี้

ฉันกับอาร์กา ยังคงอยู่ด้วยกัน คุยกันทุกวัน กินข้าวกลางวันด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน บางทีก็รอกันที่ลานจอดรถ ทั้งๆ ที่ไม่ได้บอกกันก่อน แต่เราก็ยัง... ไม่ใช่แฟน
คืนนั้นเรานั่งอยู่ในร้านกาแฟร้านเดิม ที่เราเคยนั่งคุยกันครั้งแรก ฝนก็ตกอีก เหมือนวันนั้นไม่มีผิด
เขาจิบกาแฟ แล้วถามว่า
“เธอเคยคิดไหม ถ้าเราไม่เคยเป็นแฟนกัน... เธอจะเสียใจไหม?”
ฉันเงียบคิดนิดนึง “อาจจะเสียดาย แต่ฉันไม่เสียใจที่รู้จักเธอ”
เขายิ้ม “ฉันก็เหมือนกัน”
เรานั่งเงียบ ไม่มีคำหวาน ไม่มีการกอด แต่ความเงียบนั้น... อบอุ่นเต็มหัวใจ
บางครั้งความรักไม่จำเป็นต้องมีสถานะ บางครั้งแค่มีตัวตนก็พอ และบางที... รักของเราก็เป็นแบบนี้ ไม่มีชื่อเรียก แต่มีอยู่จริง
เพราะบางคนไม่ได้เข้ามาเพื่อให้ครอบครอง แต่อยู่เพื่อเดินไปด้วยกัน... เท่าที่โชคชะตาอนุญาต
ไม่มีบทถัดไปแล้ว
📖 รายการบท
- ตอนที่ 1: วันแรกก็ปวดหัวแล้ว
- ตอนที่ 2: เจ้านายจอมจู้จี้แต่ใจดีแฮะ
- ตอนที่ 3: เริ่มใจสั่นโดยไม่รู้ตัว
- ตอนที่ 4: ห้ามใจไม่ให้รัก แต่ทำไมยากจัง
- ตอนที่ 5: ใจมันส่งสัญญาณ แต่สมองยังค้านอยู่
- ตอนที่ 6: จะปฏิเสธยังไง... ในเมื่อเขาใส่ใจขนาดนี้
- ตอนที่ 7: ระหว่างเว้นระยะ... หรือจะถลำลึกไปแล้ว
- ตอนที่ 8: แค่กอดเดียว... แต่คำถามเต็มหัวใจ
- ตอนที่ 9: สบายใจ... แต่ไม่เคยได้ครอบครอง
- ตอนที่ 10: อาจจะ... รักของเราก็แค่นี้