ตอนที่ 9: สบายใจ... แต่ไม่เคยได้ครอบครอง

อาร์กาดูใส่ใจมากขึ้น มาหาฉันบ่อย ซื้อกาแฟมาให้ มีขนมเล็กๆ น้อยๆ แล้วก็บางวันก็ชวนไปกินข้าวด้วยกัน เพื่อนร่วมงานเริ่มมอง เริ่มซุบซิบ แต่เราก็ยังแกล้งทำเป็น “มืออาชีพ”
วันนั้นฝนตก ฉันไม่ได้เอาร่มมา พอเดินออกจากตึก ก็เห็นเขายืนรอที่ล็อบบี้ พร้อมเสื้อกันฝนสองตัว
“ของเธออันนึง”
เราเดินฝ่าฝนด้วยกัน กลางทาง เขาพูดว่า
“เธอรู้ไหม ว่าเรานี่เหมือนแฟนกันเลย...แต่ก็ไม่ใช่”
ฉันหัวเราะเบาๆ “ใช่ เธอเอาเสื้อกันฝนมาให้ ส่วนฉันก็แค่รู้สึกอุ่นใจ”
เขายิ้ม แต่มันเป็นยิ้มที่ปนเศร้า
“ฉันรู้สึกดีมากเวลาอยู่กับเธอ แต่บางทีฉันก็ลืมไป...ว่าเรายังไม่มีสถานะอะไรเลย”
ฉันเงียบ สบายใจเหรอ? ใช่ แต่เป็นเจ้าของได้ไหม? ไม่เลย
ตอนที่เขาจับมือฉันใต้เสื้อกันฝน มันอบอุ่น แต่มันก็ปวดใจ เรารู้ว่าเราชอบกัน แต่ไม่เคยกล้าพูดออกมา
เพราะสิ่งที่เรามี... คือความกล้าที่จะ แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
📖 รายการบท
- ตอนที่ 1: วันแรกก็ปวดหัวแล้ว
- ตอนที่ 2: เจ้านายจอมจู้จี้แต่ใจดีแฮะ
- ตอนที่ 3: เริ่มใจสั่นโดยไม่รู้ตัว
- ตอนที่ 4: ห้ามใจไม่ให้รัก แต่ทำไมยากจัง
- ตอนที่ 5: ใจมันส่งสัญญาณ แต่สมองยังค้านอยู่
- ตอนที่ 6: จะปฏิเสธยังไง... ในเมื่อเขาใส่ใจขนาดนี้
- ตอนที่ 7: ระหว่างเว้นระยะ... หรือจะถลำลึกไปแล้ว
- ตอนที่ 8: แค่กอดเดียว... แต่คำถามเต็มหัวใจ
- ตอนที่ 9: สบายใจ... แต่ไม่เคยได้ครอบครอง
- ตอนที่ 10: อาจจะ... รักของเราก็แค่นี้