บทที่ 1: วันที่ความมืดเริ่มทักทาย

มันไม่ใช่แค่ภาพที่ทาบทับบนพื้น แต่มันมีรูปร่างที่ชัดเจน คล้ายกับคนอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่เคียงข้างเขาเสมอไป ในตอนกลางวัน แสงอาทิตย์อาจจะช่วยบดบังความน่ากลัวของมันไปได้บ้าง แต่ในยามค่ำคืน เมื่อแสงไฟนีออนสาดส่อง เงาปริศนาก็จะยิ่งดูเด่นชัดและน่าขนลุกมากขึ้น ธีเริ่มรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะอยู่คนเดียวในห้องพักแคบๆ ของเขา เงาดำมืดยังคงทอดตัวยาวอยู่บนผนัง ราวกับมันกำลังเฝ้ามองทุกการกระทำของเขา
เพื่อนสนิทของธีอย่าง นัท (Nat) พยายามที่จะให้กำลังใจและบอกว่าธีคงคิดมากไปเอง แต่เมื่อนัทได้เห็นเงาประหลาดนั้นด้วยตาตัวเอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ความสงสัยและความหวาดกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในแววตาของนัท พวกเขาพยายามหาคำอธิบาย หาเหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันก็ดูเหมือนจะไม่มีคำตอบใดๆ ที่สมเหตุสมผลเลย
ธีเริ่มนอนไม่หลับ ฝันร้ายตามหลอกหลอนเขาในทุกค่ำคืน ในความฝัน เขาเห็นเงาที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา ใกล้เข้ามา จนกระทั่งความมืดมิดเข้าปกคลุมทุกสิ่ง ธีรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงไปในห้วงเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความหวาดกลัวกัดกินจิตใจของเขาอย่างช้าๆ เขาเริ่มรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป จะหนีจากเงาที่ตามติดตัวเขาไปทุกหนทุกแห่งได้อย่างไร
ชีวิตประจำวันของธีเริ่มได้รับผลกระทบอย่างหนัก เขาไม่สามารถมีสมาธิในการทำงานได้ ลูกค้าหลายคนสังเกตเห็นท่าทีแปลกประหลาดของเขา บางคนถึงกับแสดงความกังวลออกมา ธีรู้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง เขาไม่สามารถปล่อยให้เงาปริศนานี้ควบคุมชีวิตของเขาต่อไปได้ เขาตัดสินใจที่จะสืบหาความจริงเบื้องหลังเงาที่ตามหลอกหลอนเขา บางที การเผชิญหน้ากับมันโดยตรงอาจจะเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาหลุดพ้นจากฝันร้ายนี้ได้