📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

คืนวันศุกร์กลับมาอีกครั้ง นำพาความตึงเครียดที่คุ้นเคยมาด้วย อย่างไรก็ตาม คราวนี้มีความแตกต่างเล็กน้อย ครอบครัวสัญชัยไม่เพียงแค่รอคอยด้วยความกลัว แต่พวกเขายังมีความหวังริบหรี่ คุณวิษณุวางสร้อยคอและหนังสือเก่าที่พบในห้องใต้หลังคาลงบนโต๊ะ คุณนายเดียนและริสามองมันด้วยความอยากรู้อยากเห็น "นี่อาจเป็นเบาะแส" คุณวิษณุกล่าว เสียงของเขาดูมั่นใจขึ้นเล็กน้อย

หนังสือเล่มนั้นเขียนด้วยภาษาโบราณที่เข้าใจยาก อย่างไรก็ตาม ในบางหน้ามีรูปภาพแปลกๆ และสัญลักษณ์ที่ดูเหมือนคาถาหรือพิธีกรรม ริสาพยายามแปลคำบางคำที่เธอจำได้ "นี่...นี่มันเกี่ยวกับพิธีกรรม...และประตูมิติอื่น" เธอกระซิบ ใบหน้าของเธอซีดเผือด คุณนายเดียนสะดุ้ง ดังนั้น "แขก" เหล่านี้ไม่ใช่แค่ผีธรรมดา แต่เป็นสิ่งที่ถูกเรียกมา?

ขณะที่พวกเขากำลังยุ่งอยู่กับหนังสือ ไฟในบ้านก็เริ่มกะพริบอีกครั้ง เสียงเคาะประตูอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงกว่าเดิม ราวกับมีบางสิ่งข้างนอกไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เสียงกระซิบเริ่มเติมเต็มห้อง แต่คราวนี้เสียงกระซิบนั้นดูเหมือนจะแย่งกัน ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่คนคนเดียวอีกต่อไป "ให้...คืนมา..." เสียงเหล่านั้นดังขึ้นพร้อมกัน

ริโอที่ก่อนหน้านี้กำลังซบตัวอยู่ข้างริสา จู่ๆ ก็ชี้ไปที่สร้อยคอบนโต๊ะ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง "นั่น! นั่นอยู่ในดวงตาของพวกเขา!" เขากรีดร้อง คุณวิษณุและคุณนายเดียนมองหน้ากัน สร้อยคอพร้อมจี้รูปตานั้น เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ผูกมัดสิ่งมีชีวิตเหล่านี้? คุณวิษณุหยิบสร้อยคอขึ้นมาอย่างกล้าหาญ ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับจี้ ความเย็นเยียบที่กัดกินกระดูกก็พุ่งเข้าใส่เขา เขารู้สึกถึงพลังงานอันมหาศาลที่แผ่ออกมาจากสร้อยคอ ในขณะเดียวกัน เสียงข้างนอกก็เงียบลง แทนที่ด้วยเสียงฟู่ๆ ของความโกรธ

"นี่คือกุญแจ" คุณวิษณุกล่าวพลางถือสร้อยคอ "แต่เป็นกุญแจสำหรับอะไร?" คุณนายเดียนถาม ริสามองกลับไปที่หนังสือ ในหน้าหนึ่ง มีรูปภาพของกระจกดำที่มีลวดลายแกะสลักเหมือนกับจี้สร้อยคอเป๊ะ ใต้รูปภาพ มีข้อความโบราณที่เมื่อแปลแล้ว อ่านว่า: "ตาคือประตู กระจกคือเส้นทาง" พวกเขาเพิ่งตระหนักว่า "แขก" เหล่านั้นไม่ได้ตามหาหนังสือหรือสร้อยคอ แต่กำลังตามหาทางออกจากที่ที่พวกเขาถูกขังอยู่ หรือที่น่ากลัวกว่านั้น คือตามหาทางเข้าอย่างสมบูรณ์