📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

คืนนั้น เหมือนกับคืนวันศุกร์อื่นๆ อากาศในบ้านของครอบครัวสัญชัยรู้สึกหนาวเย็น ไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศ แต่เป็นเพราะความรู้สึกที่คืบคลานจากพื้นขึ้นไปถึงกระดูกสันหลัง นาฬิกาในห้องนั่งเล่นบอกเวลาสิบเอ็ดโมงห้าสิบนาที อีกสิบนาที สิบนาทีสุดท้ายก่อนที่ "พวกเขา" จะมา คุณวิษณุ หัวหน้าครอบครัว นั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าตึงเครียด มือถือลูกประคำ แต่สายตาไม่ละไปจากประตูหน้าบ้านที่ปิดล็อคอย่างแน่นหนา คุณนายเดียน ภรรยาของเขา เดินไปมาในครัว เตรียมชาอุ่นๆ ที่ไม่มีใครแตะต้อง ส่วนริสา ลูกสาวคนโต กอดน้องชาย ริโอ ไว้แน่นในห้องนอน ไฟในทุกมุมของบ้านถูกเปิดสว่างจ้า ราวกับจะขับไล่ความมืดที่มองไม่เห็นนั้น

ตั้งแต่หกเดือนที่แล้ว ทุกคืนวันศุกร์ บ้านหลังนี้กลายเป็นพยานเงียบของความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ ตอนแรกก็แค่เสียงแปลกๆ เช่นเสียงขูดเล็บบนผนัง เสียงกระซิบที่ไม่ชัดเจนในหู หรือเงาที่แวบผ่านมุมสายตา แต่เมื่อเวลาผ่านไป "แขก" เหล่านั้นก็เริ่มปรากฏกาย รูปร่างสูงดำ มีดวงตาสีแดงเรืองแสงปรากฏขึ้นที่หน้าต่างอย่างกะทันหัน หรือแวบหนึ่งที่ทางเข้าประตูห้อง พวกเขาไม่เคยเข้ามาทางกายภาพ อย่างน้อยก็ยังไม่เคย แต่การปรากฏตัวของพวกเขาก็เพียงพอที่จะพรากความสงบสุขของครอบครัวสัญชัยไป ตำรวจ? พวกเขาแค่คิดว่าเป็นภาพหลอนหรือความผิดปกติทางจิต ผู้เชี่ยวชาญด้านเหนือธรรมชาติ? มาแล้วหลายสิบคน แต่ไม่มีใครสามารถขับไล่พวกเขาออกไปได้ บางคนถึงกับวิ่งหนีกลับไปแทบไม่ทัน

เวลาเที่ยงคืนตรง ไฟในห้องนั่งเล่นกะพริบ แล้วดับสนิท มืดสนิท ริโอส่งเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวในอ้อมแขนของริสา "แม่! พ่อ!" เขากรีดร้อง คุณวิษณุรีบเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ ส่องไปรอบๆ คุณนายเดียนสะดุดในครัว เสียงจานตกแตกทำลายความเงียบ จากนั้น จากด้านนอก ก็มีเสียงเคาะประตู ไม่ใช่การเคาะธรรมดา แต่เป็นการกระแทกด้วยของทื่อที่รุนแรง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับจะพยายามพังบานพับ ประตู "อย่าเปิด!" คุณวิษณุกระซิบ เสียงของเขาติดขัด เสียงเคาะหยุดลง เงียบสนิท แล้วจากหลังประตู เสียงหัวเราะที่น่าขนลุกก็ดังขึ้น ต่ำและหนัก ราวกับมาจากลำคอที่ไม่ได้ใช้งานมานาน เสียงหัวเราะตามมาด้วยเสียงกระซิบที่ไม่ชัดเจนที่คืบคลานเข้ามาทางรอยแตกของประตู เติมเต็มทุกมุมของบ้าน ริสาเอามือปิดหูริโอ พยายามปกป้องเขาจากเสียงอันน่าสยดสยองเหล่านั้น ครอบครัวสัญชัยรู้ดีว่าคืนนี้จะยาวนาน