บทที่ 5: พระจันทร์เต็มดวงดวงสุดท้ายของเรา

ท้องฟ้ายามค่ำคืนโปร่ง พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงอย่างงดงาม
“เราทำได้แล้วนะ อาร์ก้า...เรามาถึงคืนจันทร์เต็มดวงสุดท้าย” เธอพูดเบา ๆ
เธอหันไปทางข้าง ๆ ที่ว่างเปล่า
“แต่นายยังอยู่...อยู่ในทุกเพลง ในทุกถ้วยกาแฟ ในทุกค่ำคืน”
ฮานะถอนหายใจ หน้าอกเธออึดอัด แต่มันเบากว่าเมื่อวาน ความเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นความทรงจำ
เธอเขียนจดหมายสุดท้าย วางไว้ใต้ม้านั่ง
เสียงเครื่องให้น้ำเกลือจากชั้นล่างยังคงแว่วมาเบา ๆ
พระจันทร์ยังคงส่องแสง
และฮานะรู้ว่า—ตราบใดที่จันทร์ยังอยู่บนฟ้า ความรักของพวกเขาจะไม่มีวันจางหาย
ไม่มีบทถัดไปแล้ว