บทที่ 1: ใต้แสงของโคมไฟ IV

“สวัสดี” เสียงผู้หญิงเบาๆ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
อาร์ก้าเงียบ เขาคุ้นชินกับคำทักทายจากผู้ป่วยคนอื่น แต่เสียงนี้...มีบางอย่างต่างออกไป
“ฉันชื่อฮานะ ห้อง 307 เพิ่งย้ายมาเมื่อวาน”
เขาเหลือบมองเธอเล็กน้อย
“ดูพระอาทิตย์ตกอยู่เหรอ?” ฮานะนั่งลงบนม้านั่งข้างเขา
เขาพยักหน้าเบา ๆ
“ฉันชอบพระอาทิตย์ตกนะ แต่ชอบพระจันทร์มากกว่า มันไม่หายไปเหมือนพระอาทิตย์” เธอหัวเราะเบา ๆ
ทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่อึดอัด แต่ก็ไม่สบายใจนัก ทว่ามันพอจะสร้างความสนใจบางอย่าง
“ฉันเป็นลูคีเมีย แล้วนายล่ะ?”
“ระยะสุดท้ายของมะเร็งปอด”
“โห...พังทั้งคู่เลยสินะ?”
อาร์ก้ายิ้มบาง ๆ ครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์
การพบกันใต้แสงไฟหยดน้ำเกลือ...เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง