บทที่ 5: หน้าสุดท้ายคือจุดเริ่มต้น
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
ประโยคที่รานียาเขียนไม่ใช่มนตร์ แต่เป็นความหวัง "ฉันไม่อยากจำทุกอย่าง...แต่ฉันอยากให้ความรักของเราเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง"
ทันใดนั้น หน้าสุดท้ายของหนังสือก็สว่างขึ้น เคเอลยิ้ม พวกเขาไม่ได้กลับไปในอดีต แต่สร้างอนาคตใหม่—ไม่มีคำสาป ไม่มีการลืม
หนังสือปิดเอง แต่คราวนี้ หัวใจของเธอเปิดออก
ทันใดนั้น หน้าสุดท้ายของหนังสือก็สว่างขึ้น เคเอลยิ้ม พวกเขาไม่ได้กลับไปในอดีต แต่สร้างอนาคตใหม่—ไม่มีคำสาป ไม่มีการลืม
หนังสือปิดเอง แต่คราวนี้ หัวใจของเธอเปิดออก
ไม่มีบทถัดไปแล้ว
