บทที่ 2: ความทรงจำที่ไม่เคยหายไป
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
เธอยืนอยู่ตรงกลาง และรู้...ว่าเธอเคยมาที่นี่
มีใครบางคนโผล่ออกมาจากหมอก ผู้ชาย สูง ดวงตาสว่างเหมือนดาวตก เขาเรียกชื่อรานียาด้วยเสียงที่ทำให้หัวใจเธอเจ็บ "ในที่สุดเธอก็กลับมา"
แต่เขาเป็นใคร? ทำไมรานียาจำเขาไม่ได้? แล้วทำไมใจเธอถึงเต้นแรงขนาดนี้?