Chapter 5: Janji di Balik Air Mata

เมื่อวันสิ้นสุดลง พวกเขานั่งที่ชิงช้าในโรงเรียน เหมือนเด็ก ๆ ในอดีต
“เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก นารา... แต่เราเริ่มใหม่ได้” ดิมัสพูด
นาราเงยหน้ามองท้องฟ้ายามเย็น “ฉันเชื่อนะ... คำสัญญาที่มีน้ำตา มันไม่เคยสูญเปล่าเลย”
ดิมัสจับมือเธอไว้ ฝนในตอนเย็นตกเบา ๆ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้พวกเขาไม่วิ่งหนี พวกเขายืนอยู่ตรงนั้น กลางสายฝน... ด้วยกัน
ไม่มีบทถัดไปแล้ว