บทที่ 4: ระหว่างสายฝนและอ้อมกอด

“ยังจำคำสัญญาเราได้ไหม?” นาราถามเสียงเบา
“ที่ใต้ร่มสีฟ้า?” ดิมัสยิ้ม
นาราพยักหน้า “ฉันนึกว่าลืมไปแล้ว แต่มันยังอยู่ในใจเสมอ”
ดิมัสขยับเข้ามาแล้วกอดเธอไว้ กอดแน่น อบอุ่น โดยไม่ต้องพูดอะไรมาก
“ฉันสัญญา... ครั้งนี้ฉันจะไม่หายไปไหนอีก” เขากระซิบ
ฝนยังตกอยู่... แต่มันไม่เศร้าอีกต่อไป มันเหมือน... การกลับบ้าน