บทที่ 5: รอยยิ้มเดิมที่ยังอยู่
แสงแดดยามเช้าส่องทุ่งนาเปียกชื้น รากาและเมย์ราเดินเคียงข้างกัน เหมือนเมื่อก่อน แต่คราวนี้เต็มไปด้วยความสงบ
“ยังชอบฝนอยู่มั้ย?” รากาถาม
เมย์รายิ้ม “ถ้าได้อยู่กับนาย ชอบสิ”
รากาหัวเราะเบาๆ
ชีวิตย้อนเวลาไม่ได้ แต่ซ่อมแซมได้ พวกเขาคือหลักฐานว่า บาดแผลสามารถพาใครบางคน... กลับบ้านได้อีกครั้ง
“ยังชอบฝนอยู่มั้ย?” รากาถาม
เมย์รายิ้ม “ถ้าได้อยู่กับนาย ชอบสิ”
รากาหัวเราะเบาๆ
ชีวิตย้อนเวลาไม่ได้ แต่ซ่อมแซมได้ พวกเขาคือหลักฐานว่า บาดแผลสามารถพาใครบางคน... กลับบ้านได้อีกครั้ง
ไม่มีบทถัดไปแล้ว
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
