บทที่ 3: เมื่อสายฝนเตือนความทรงจำ

เขาลงจากรถ
“ขึ้นมาสิ เมย์รา”
เธอลังเลเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นรถ
ในรถมีแต่เสียงฝน แต่ในใจกลับวุ่นวาย
“ฉันคิดถึงนายบ่อยๆ” เมย์ราพูดเบาๆ
“ฉันก็เหมือนกัน” รากาตอบ
“ฉันเสียใจที่ตอนนั้นทิ้งนาย...”
รากามองเธอ ดวงตาเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
“ฉันก็ผิดเหมือนกัน”
และเป็นครั้งแรกที่พวกเขาคุยกันจากหัวใจ เกี่ยวกับบาดแผล ความเหงา และความรักที่ยังไม่จากไปไหน