บทที่ 1: การพบกันที่ไม่คาดคิด

“เมย์รา?”
หญิงสาวยืนนิ่ง ตกใจ ผมเธอตัดสั้นแล้ว แต่ดวงตายังเหมือนเดิม—ดวงตาที่เขาเคยหลงรัก
“รากา...”
พวกเขาแค่มองหน้ากัน โลกเหมือนหยุดชั่วคราว
“นายกลับมาหรอ?”
“ใช่” รากาตอบสั้นๆ
บทสนทนาแห้งแล้ง แต่ใจกลับเต็มไปด้วยเสียง ความรู้สึกมากมายที่อยากพูด แต่ลิ้นกลับไม่ขยับ บางครั้ง บาดแผลเก่า ทำให้เราพูดไม่ออก
ในที่สุดเมย์ราก็ขอตัว รากาได้แต่มองแผ่นหลังที่เดินจากไป พร้อมกับความเจ็บปวดเดิมที่กลับมาอีกครั้ง