ภาษาไทย: “ใกล้กัน...แต่ต้องเว้นระยะ”
ตั้งแต่ได้กินข้าวกลางวันด้วยกัน บรรยากาศในออฟฟิศก็ดูเปลี่ยนไป ไนลารู้สึกว่าเรโน่...ดูเหมือนคนปกติมากขึ้น ไม่ได้เอาแต่สั่งอย่างเดียวอีกต่อไป แถมเริ่มถามด้วยว่า “กินข้าวรึยัง?” หรือ “กลับพร้อมกันไหม?”
แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แบบเดิม แต่ไนลาก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยบางอย่าง
แต่แทนที่ไนลาจะสบายใจ เธอกลับเริ่มประหม่า ทุกครั้งที่เรโน่เดินผ่านโต๊ะ หัวใจเต้นแรงเหมือนจะสอบไฟนอล แถมยังมีเพื่อนร่วมงานแอบเมาท์
“ไน เธอสนิทกับคุณเรโน่มากเลยนะช่วงนี้”
“หรือว่าเธอกลายเป็นคนโปรดเขาแล้ว?”
ไนลาหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งที่ในใจวุ่นวาย เธอเองก็ไม่รู้ว่า...นี่แค่เธอคิดไปเอง หรือเขาก็รู้สึกเหมือนกัน?
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทุกคนกลับกันหมดแล้ว เรโน่เรียกเธอไปคุยที่มุมกาแฟ
“ผมรู้ว่าคุณอาจรู้สึกแปลก ๆ กับการเปลี่ยนแปลงของผม” เขาพูดเบา ๆ พลางคนกาแฟ
ไนลาพยักหน้า “ก็แปลกนิดหน่อย...แต่ถ้าคุณไม่อยากอธิบายก็ไม่เป็นไรนะคะ”
“ผมไม่ใช่คนที่เปิดใจกับใครง่าย ๆ...แต่คุณไม่เหมือนใคร”
ตึก...ตึก...
“คุณทำงานเก่ง ซื่อสัตย์ แล้วก็...น่ารักดี” เขายิ้มนิด ๆ
ไนลาเกาหัวเขิน ๆ “ขอบคุณค่ะ...ไม่คิดเลยว่าจะสนุกกับการทำงานที่นี่ขนาดนี้”
บรรยากาศเงียบลง เหลือแค่เสียงเครื่องชงกาแฟทำงาน
แต่หัวใจไนลาคึกคักไม่หยุด
สองคนยืนอยู่ใกล้กัน...แต่กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมากั้นไว้
และไนลารู้...ยิ่งใกล้ ยิ่งยากจะถอยห่าง โดยเฉพาะเมื่อหัวใจเริ่มขยับแล้ว
แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แบบเดิม แต่ไนลาก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยบางอย่าง
แต่แทนที่ไนลาจะสบายใจ เธอกลับเริ่มประหม่า ทุกครั้งที่เรโน่เดินผ่านโต๊ะ หัวใจเต้นแรงเหมือนจะสอบไฟนอล แถมยังมีเพื่อนร่วมงานแอบเมาท์
“ไน เธอสนิทกับคุณเรโน่มากเลยนะช่วงนี้”
“หรือว่าเธอกลายเป็นคนโปรดเขาแล้ว?”
ไนลาหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งที่ในใจวุ่นวาย เธอเองก็ไม่รู้ว่า...นี่แค่เธอคิดไปเอง หรือเขาก็รู้สึกเหมือนกัน?
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทุกคนกลับกันหมดแล้ว เรโน่เรียกเธอไปคุยที่มุมกาแฟ
“ผมรู้ว่าคุณอาจรู้สึกแปลก ๆ กับการเปลี่ยนแปลงของผม” เขาพูดเบา ๆ พลางคนกาแฟ
ไนลาพยักหน้า “ก็แปลกนิดหน่อย...แต่ถ้าคุณไม่อยากอธิบายก็ไม่เป็นไรนะคะ”
“ผมไม่ใช่คนที่เปิดใจกับใครง่าย ๆ...แต่คุณไม่เหมือนใคร”
ตึก...ตึก...
“คุณทำงานเก่ง ซื่อสัตย์ แล้วก็...น่ารักดี” เขายิ้มนิด ๆ
ไนลาเกาหัวเขิน ๆ “ขอบคุณค่ะ...ไม่คิดเลยว่าจะสนุกกับการทำงานที่นี่ขนาดนี้”
บรรยากาศเงียบลง เหลือแค่เสียงเครื่องชงกาแฟทำงาน
แต่หัวใจไนลาคึกคักไม่หยุด
สองคนยืนอยู่ใกล้กัน...แต่กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมากั้นไว้
และไนลารู้...ยิ่งใกล้ ยิ่งยากจะถอยห่าง โดยเฉพาะเมื่อหัวใจเริ่มขยับแล้ว
