ภาษาไทย: “ภายนอกเย็นชา...แต่ทำไมรู้สึกอบอุ่น?”

โชคดีที่เขาไม่สั่งให้ซื้อทรายแมวด้วย ไม่งั้นคงเหมือนเปิดร้านขายสัตว์เลี้ยง
ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในออฟฟิศ เรโน่นั่งอยู่ในห้องของเขาแล้ว สีหน้าจริงจังเหมือนเดิม
“สวัสดีค่ะคุณบอส ของที่คุณฝากไว้ค่ะ” ไนลาวางถุงอาหารแมวบนโต๊ะ
เรโน่พยักหน้าเบา ๆ แล้วมองถุงด้วยหางตา “เธอซื้อจริง ๆ เหรอ?”
“ก็แน่นอนสิคะ ถ้าคุณสั่ง ฉันก็ทำ จะให้ไปหาข้าวไดโนเสาร์ก็จะพยายามหานะคะ” ไนลาหัวเราะเบา ๆ
สายตาเรโน่จ้องเธอนานกว่าปกติ แต่เขายังไม่พูดอะไร ทำเอาไนลางง...ปกติคงโดนประชดไปแล้ว
เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยง มีบางอย่างผิดปกติ
เรโน่เดินมาหาไนลาที่โต๊ะ พร้อมกล่องข้าวสองกล่อง
“มากินข้าวกัน”
ไนลาตกใจ “จริงเหรอคะ? คุณซื้อข้าวให้ฉัน?”
“ผมสั่งไว้ให้คุณด้วย เห็นว่าตอนเช้าคุณยังไม่ได้กิน” เขาตอบเสียงเรียบ
เงียบ...แต่หัวใจไนลารู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เหมือนมีอะไรอ่อนโยนแอบซ่อนอยู่
“คุณจำได้ด้วยเหรอว่าฉันยังไม่ได้กิน?”
เรโน่พยักหน้า แล้วเดินกลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไนลามองกล่องข้าวตรงหน้า มันเป็นเมนูโปรดของเธอ…เขารู้ได้ยังไง?
ถึงจะเย็นชาและจู้จี้ แต่มีบางอย่างในตัวเขา...ที่ทำให้ไนลารู้สึกว่า เธอเริ่มหวั่นไหว