ใต้เงาจันทร์ — บทที่ 1: การพบกันอีกครั้ง
กลางฤดูใบไม้ผลิที่กรุงเทพฯ อากาศอบอุ่นและเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้บาน "มินตรา" สาวนักวาดภาพประกอบหนังสือเด็กที่ใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบในคอนโดเล็กๆ ย่านอารีย์ ได้รับข้อความจากเพื่อนเก่าสมัยมัธยมว่าโรงเรียนจะจัดงานเลี้ยงรุ่นในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า
แม้เธอจะลังเล แต่บางอย่างในใจก็กระซิบบอกให้ไป เธอไม่ได้กลับไปโรงเรียนเก่ามาหลายปีแล้ว และในใจลึกๆ เธอก็ยังคงจำ “ธีร์” ชายหนุ่มที่เคยเป็นรักแรกของเธอได้ดี
วันงานเลี้ยงมาถึง มินตราสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อนที่ดูเรียบง่ายแต่สะดุดตา เมื่อเธอเดินเข้าไปในหอประชุมที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความทรงจำ กลิ่นของผ้าปูโต๊ะเก่าๆ และเพลงยุค 2000 ทำให้เธอหวนนึกถึงวันเก่าๆ
“มินตรา?” เสียงทุ้มอบอุ่นเรียกเธอจากด้านหลัง
เธอหันกลับไป และหัวใจก็เต้นแรงขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว… ธีร์ยืนอยู่ตรงนั้น รอยยิ้มยังคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือแววตาที่ดูเศร้าลึกๆ และโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เขาพูดเสียงแผ่ว
“ใช่… นานมาก” มินตรายิ้มตอบ ทั้งคู่มองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับโลกหยุดหมุน…
แม้เธอจะลังเล แต่บางอย่างในใจก็กระซิบบอกให้ไป เธอไม่ได้กลับไปโรงเรียนเก่ามาหลายปีแล้ว และในใจลึกๆ เธอก็ยังคงจำ “ธีร์” ชายหนุ่มที่เคยเป็นรักแรกของเธอได้ดี
วันงานเลี้ยงมาถึง มินตราสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อนที่ดูเรียบง่ายแต่สะดุดตา เมื่อเธอเดินเข้าไปในหอประชุมที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความทรงจำ กลิ่นของผ้าปูโต๊ะเก่าๆ และเพลงยุค 2000 ทำให้เธอหวนนึกถึงวันเก่าๆ
“มินตรา?” เสียงทุ้มอบอุ่นเรียกเธอจากด้านหลัง
เธอหันกลับไป และหัวใจก็เต้นแรงขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว… ธีร์ยืนอยู่ตรงนั้น รอยยิ้มยังคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือแววตาที่ดูเศร้าลึกๆ และโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เขาพูดเสียงแผ่ว
“ใช่… นานมาก” มินตรายิ้มตอบ ทั้งคู่มองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับโลกหยุดหมุน…
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
