บทที่ 2: ความทรงจำในเงาอดีต

ระหว่างทาง เสียงเพลงเบาๆ จากวิทยุในรถคลอไปกับบทสนทนาสั้นๆ ที่แสนจะอบอุ่น
“เธอสบายดีใช่ไหมตลอดหลายปีที่ผ่านมา?” ธีร์ถามพลางหันมามองเธอชั่วครู่
“ก็ดี… ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ วาดรูปบ้าง ทำงานบ้าง” มินตราตอบ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
ธีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “เราไม่เคยได้คุยกันหลังจากวันนั้นเลย...”
คำว่า “วันนั้น” ทำให้หัวใจของมินตราหล่นวูบ เธอจำได้ดี—วันที่เขาหายไปหลังจากคำสัญญาว่าจะรอเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้เสร็จ แล้วค่อยเริ่มต้นความรักแบบจริงจัง... แต่เขากลับจากไปโดยไม่บอกลา
“ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีกแล้ว” เธอพูดออกมาเบาๆ
“ฉันขอโทษ... ตอนนั้นครอบครัวฉันมีปัญหาเยอะมาก พ่อถูกฟ้องล้มละลาย เราต้องย้ายไปต่างจังหวัดทันที ไม่มีเวลาแม้แต่จะอธิบาย” ธีร์กล่าว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
มินตราหันมามองหน้าเขา “ฉันโกรธเธอมากนะ… แต่ตอนนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันโกรธอยู่หรือแค่... ยังคิดถึงอยู่”
ทั้งคู่เงียบงัน รถจอดสนิทที่หน้าคอนโดของมินตรา
“อยากเริ่มต้นใหม่ไหม?” ธีร์ถามด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง
มินตราลังเล ก่อนจะยิ้มจางๆ “ฉันยังไม่รู้… แต่ฉันพร้อมจะรู้จักนายใหม่อีกครั้ง”