📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

วันนั้นเรานั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวนใกล้ๆ ออฟฟิศ รอฝนหยุดตก ฉันลืมเอาร่มมา เขาก็ยื่นเสื้อแจ็คเก็ตให้แบบไม่คิดมาก “เดี๋ยวเปียกหมด” เขาว่า ฉันยิ้ม รู้สึกเหมือนฉากในซีรีส์ แต่...นี่ของจริง

เราคุยกันหลายเรื่อง ตั้งแต่ฟ้าที่เดี๋ยวฝนเดี๋ยวแดด จนถึงชีวิตที่ยิ่งโตยิ่งซับซ้อน เขาเล่าเรื่องครอบครัวที่ทำให้เขาต้องเข้มแข็งอยู่ตลอด ฉันฟังเงียบๆ พยักหน้าเป็นพักๆ

“บางทีเราอาจไม่ได้เกิดมาเพื่อมีความสัมพันธ์ที่ชัดเจน” เขาพูดเบาๆ ฉันไม่ตอบทันที เพราะมันเป็นประโยคที่ทำให้ใจฉันเจ็บ แต่ก็เข้าใจว่าเขาคิดยังไง

เราทั้งคู่รู้ดีว่าชีวิตของเรายังไม่ลงตัว แต่เราก็รู้เหมือนกันว่า...เราสบายใจกับกันและกันเกินไปที่จะทำเหมือนไม่มีอะไร

แต่เราต่างก็ไม่กล้า ไม่มีใครเริ่ม ไม่มีใครกล้าพูดตรงๆ เราใส่ใจกัน แต่ก็ถอยห่าง เรารู้สึกดีต่อกัน...แต่ทำเหมือนไม่มีอะไร