บทที่ 3: จะอยู่หรือจะไป

นทีลังเล…เพราะหัวใจเขาไม่อยากจากฝ้ายไปอีก
ฝ้ายพาเขาไปที่ต้นไม้เก่าริมทุ่งนา ที่พวกเขาเคยฝังกล่องไม้ไว้ด้วยกันตอนเด็ก
พวกเขาขุดกล่องนั้นขึ้น…และพบจดหมายเก่าใบหนึ่งที่นทีเคยเขียนไว้
“ถึงฝ้ายในอนาคต ถ้าวันหนึ่งเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ขอให้รู้ไว้ว่าฉันคิดถึงเธอทุกวัน”
ฝ้ายยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนพูดว่า
“สิบปีฉันรอแค่ประโยคนั้น…ตอนนี้นายพูดได้ไหม ไม่ใช่ในกระดาษ แต่ต่อหน้าฉัน”
นทีมองตาเธอ แล้วพูดเสียงเบา...
“ฉันคิดถึงเธอทุกวัน…และอยากอยู่กับเธอทุกวันต่อจากนี้”
เอพิลอก
หนึ่งปีผ่านไป ร้านกาแฟเล็กๆ เปิดใหม่ที่ท้ายหมู่บ้าน
เจ้าของชื่อ "นที" กับผู้ช่วยที่ทุกคนรู้จักในนาม "ฝ้าย"
ทุกเช้า มีเสียงหัวเราะเบาๆ และกลิ่นกาแฟลอยผ่านทุ่ง
บางรัก...ไม่ต้องหวือหวา แค่จริงใจและอยู่ที่เดิมเสมอ
จบเรื่อง: “เธอที่ริมทุ่งนา”
ไม่มีบทถัดไปแล้ว