บทที่ 3: ดาวดวงนั้นยังอยู่

ในคืนหนึ่ง เธอไปยังลานดาดฟ้าของคาเฟ่เล็กๆ แห่งหนึ่งที่เธอกับภูเคยมานั่งมองดาวด้วยกัน
ภูอยู่ที่นั่น... กำลังกดส่งอีเมลฉบับหนึ่ง
“อิง... ถ้าวันหนึ่งเธอกลับมา ฉันอยากให้เธอรู้ว่า ฉันยังอยู่ที่นี่... ที่ที่เธอทิ้งหัวใจไว้”
“ไม่ต้องส่งแล้ว” เสียงของเธอดังขึ้นจากข้างหลัง
เขาหันขวับไปเห็นเธอยืนยิ้มทั้งน้ำตา
“ฉันกลับมาแล้ว... และจะไม่จากไปไหนอีก”
ภูเดินเข้าไปกอดเธอแน่น หัวใจทั้งสองที่เคยอยู่ไกลกันเหลือเกิน วันนี้กลับเต้นอยู่ในจังหวะเดียวกันอีกครั้ง
ใต้แสงดาวดวงเดิม... ที่เคยมองคนละฟ้า
ไม่มีบทถัดไปแล้ว