บทที่ 1: จดหมายจากฟ้าไกล

เธอเหงา... แม้เมืองจะสวย แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรในใจขาดหาย
เธอเปิดแล็ปท็อป อ่านอีเมลฉบับหนึ่งที่รอคอยมานาน
“อิง... ฉันคิดถึงเธอ วันนี้ที่บ้านฝนตก ฟ้ามืดแต่ฉันยังเห็นดาวดวงหนึ่งสว่างที่สุด ฉันนึกถึงเธอเลยนะ
– ภู”
ชื่อ “ภู” ทำให้เธอยิ้มทั้งน้ำตา
เขาคือคนที่เธอรักและจากมาโดยไม่มีสัญญาใดๆ ทั้งสิ้น
แต่เขายังเขียนอีเมลหาเธอทุกสัปดาห์ เหมือนหัวใจสองดวงยังเชื่อมกันไว้ด้วยถ้อยคำ