บทที่ 8: การเผชิญหน้ากับความกลัว

วันหนึ่งในตอนเช้า ขณะที่พวกเขากำลังอยู่ในออฟฟิศ คุณชายเชิญลิซาไปคุยที่ห้องประชุม ความตึงเครียดที่มีมาตลอดช่วงหลายวันเริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น ลิซาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เธอพยายามตั้งสติ แต่หัวใจของเธอเต้นแรงไปหมด
"ลิซา ฉันมีเรื่องที่อยากจะพูด เราทั้งสองคนรู้ดีว่าสถานการณ์ของเรามันยากลำบาก ฉันอยากให้เราคุยกันอย่างจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้" คุณชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกและจริงจังมากขึ้น
ลิซามองคุณชายด้วยสายตาที่วิตกกังวล "คุณชายมีอะไรหรือคะ?" ลิซาถามด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย
คุณชายถอนหายใจลึกๆ และนั่งใกล้ๆ ลิซา "ฉันรู้สึกว่าเราไม่สามารถหลบหลีกความรู้สึกนี้ไปได้อีกแล้ว ฉันไม่อยากทำให้การทำงานหรือความสัมพันธ์ทางวิชาชีพของเราพัง แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะทนได้อีกต่อไป" เขาตอบด้วยเสียงที่จริงจัง
ลิซารู้สึกเหมือนกับมีภาระหนักอึ้งอยู่ในใจ ทุกความกลัวเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ความกลัวว่าอาจจะเสียงานหรือทำให้ความสัมพันธ์พังทลายทั้งหมด กลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้ว่ามันไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ตลอดไป
"ฉันก็รู้สึกเหมือนกันค่ะ คุณชาย" ลิซาพูดในที่สุด "แต่ฉันกลัว กลัวว่าทุกอย่างจะพังไปหมด"
คุณชายยิ้มเล็กน้อย "เราจะเผชิญกับทุกอย่างไปด้วยกัน ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวถ้าเรามีความเชื่อใจในกันและกัน"