บทที่ 4: ขีดจำกัดที่ถูกสัมผัส

วันหนึ่งตอนเช้า ขณะที่ลิซากำลังชงกาแฟในห้องครัว คุณชายก็มาหยุดอยู่ข้างหลังเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว
"ขอโทษนะ ฉันไม่ตั้งใจให้เธอตกใจ" คุณชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเกร็งเล็กน้อย
ลิซารู้สึกตกใจจนเกือบจะทำกาแฟหก "โอ้ ไม่เป็นไรค่ะ คุณชาย" ลิซาตอบด้วยความรู้สึกตื่นเต้น "มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?"
คุณชายยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดว่า "ฉันอยากคุยเกี่ยวกับงานของเธอ"
ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะข้างๆ ห้องครัว และคุณชายเริ่มพูดถึงโครงการใหญ่ที่กำลังดำเนินการอยู่ แต่บรรยากาศในห้องกลับเริ่มเปลี่ยนไป ลิซารู้สึกถึงความตึงเครียดที่ไม่สามารถอธิบายได้ และดูเหมือนว่าคุณชายก็เริ่มสัมผัสได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม คุณชายยังคงดูเป็นมืออาชีพ แม้ลิซาจะรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันมากกว่าความสัมพันธ์ในที่ทำงานระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง "ลิซา ฉันชื่นชมการทำงานหนักของเธอเสมอ" เขาพูดและมองเธอสักพัก "แต่จงจำไว้ว่าห้ามปล่อยให้มันรบกวนชีวิตส่วนตัวของเธอ"
ลิซาหยุดคิดไปครู่หนึ่ง คำพูดของคุณชายดูเหมือนจะเป็นคำเตือนที่มีความหมายลึกซึ้งกว่าปกติ แล้วมันหมายถึงอะไร? ความสัมพันธ์นี้มันจะเป็นอย่างไร? ลิซารู้สึกสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ