บทที่ 3: ระหว่างหน้าที่และการจ้องมอง

“ไม่เมื่อยเหรอ?” เขาถาม
ฉันสะดุ้ง “อ๊ะ บอส! อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
เขายิ้มนิดๆ “ฉันชอบดูเวลาคุณทำงาน ตั้งใจดี...น่ารักดีนะ”
ฉันกดปุ่มผิดทันที
เขาหัวเราะ หัวเราะจริงๆ! คนที่ขึ้นชื่อว่าเย็นชา กลับขำเพราะฉันตกใจ?
วันต่อมา เขาชวนฉันไปกินข้าวกลางวัน บอกว่า “จะได้คุยเรื่องงานด้วย” แต่จริงๆ เราคุยกันแต่เรื่องของโปรด กับหนังที่อยากดู
“ฉันอยากดูหนังที่พระเอกแอบชอบคนในออฟฟิศ” เขาพูดแล้วมองฉันนานมาก
ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านี่คือเจ้านายหรือ...
มันรู้สึกไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องอีกต่อไป แต่ฉันก็รู้ตำแหน่งของตัวเองดี—แค่พนักงานคนหนึ่ง
และเขา...คือ CEO ที่ใครๆ ก็เกรงใจ
แต่ทำไมทุกครั้งที่เราสบตากัน มันรู้สึกเหมือน...มีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เลย?