บทที่ 2: ไม่ใช่ผู้ช่วยธรรมดาของคุณ
ตอนแรกฉันก็คิดว่าการเป็นผู้ช่วย มันก็คงแค่เตรียมเอกสาร จัดตารางงาน ชงกาแฟ แต่เป็นผู้ช่วยของอาเดรียนน่ะเหรอ? มันเป็นเรื่องอีกโลกเลย!
ทุกเช้า ก่อนฉันจะได้นั่ง เขาก็ยื่นลิสต์งานยาวเป็นหางว่าวมาให้ แต่ที่แปลกคือ เวลาฉันพลาดหรือดูตื่นๆ เขาไม่เคยดุ ไม่เคยว่า แค่มองหน้าฉันแล้วเคาะโต๊ะเบาๆ
วันนี้ เขาเรียกฉันเข้าไปในห้อง ฉันนึกว่าจะโดนดุ แต่เขากลับถามว่า
“คุณชอบดนตรีคลาสสิกไหม?”
“เอ่อ...ไม่ค่ะ” ฉันตอบตรงๆ
เขาพยักหน้า “ดี ผมก็ไม่ชอบ แต่ลองฟังนี่ดู”
เขายื่นหูฟังมาให้ และไม่รู้ทำไมฉันถึงรับมาใส่ ทั้งที่สถานการณ์มันโคตรน่าอึดอัด
เสียงเปียโนเบาๆ ดังขึ้น มันช้าแต่ลึก เขานั่งพิงเก้าอี้ กินเค้กไปพลางแล้วพูดว่า
“เพลงมันเหมือนคุณ...ช้าๆ แต่ติดในหัว”
ฉันไม่เข้าใจเลยว่านี่มันงานจริงๆ หรือฉันหลงเข้าไปในซีรีส์เกาหลี
ก่อนฉันจะเดินออกไป เขาพูดเบาๆ ว่า
“ไม่ต้องเชื่อฟังมากนัก เดี๋ยวฉันจะยิ่งอยากรู้จักเธอมากขึ้น”
โอ้ยยย! บอสที่ไหนพูดกับลูกน้องแบบนี้เนี่ย!?
ทุกเช้า ก่อนฉันจะได้นั่ง เขาก็ยื่นลิสต์งานยาวเป็นหางว่าวมาให้ แต่ที่แปลกคือ เวลาฉันพลาดหรือดูตื่นๆ เขาไม่เคยดุ ไม่เคยว่า แค่มองหน้าฉันแล้วเคาะโต๊ะเบาๆ
วันนี้ เขาเรียกฉันเข้าไปในห้อง ฉันนึกว่าจะโดนดุ แต่เขากลับถามว่า
“คุณชอบดนตรีคลาสสิกไหม?”
“เอ่อ...ไม่ค่ะ” ฉันตอบตรงๆ
เขาพยักหน้า “ดี ผมก็ไม่ชอบ แต่ลองฟังนี่ดู”
เขายื่นหูฟังมาให้ และไม่รู้ทำไมฉันถึงรับมาใส่ ทั้งที่สถานการณ์มันโคตรน่าอึดอัด
เสียงเปียโนเบาๆ ดังขึ้น มันช้าแต่ลึก เขานั่งพิงเก้าอี้ กินเค้กไปพลางแล้วพูดว่า
“เพลงมันเหมือนคุณ...ช้าๆ แต่ติดในหัว”
ฉันไม่เข้าใจเลยว่านี่มันงานจริงๆ หรือฉันหลงเข้าไปในซีรีส์เกาหลี
ก่อนฉันจะเดินออกไป เขาพูดเบาๆ ว่า
“ไม่ต้องเชื่อฟังมากนัก เดี๋ยวฉันจะยิ่งอยากรู้จักเธอมากขึ้น”
โอ้ยยย! บอสที่ไหนพูดกับลูกน้องแบบนี้เนี่ย!?
