บทที่ 1: เสียงที่ไม่มีเสียง
ในคลาสเรียนศิลปะหนึ่งวัน อาจารย์ให้จับคู่กับนักเรียนจากสาขาดนตรีเพื่อทำโปรเจกต์ศิลปะ-เสียง
เก้าถูกจับคู่กับธาม
เธอทำหน้าที่พูดแทนทั้งคู่...แต่เธอกลับพบว่า ธามเข้าใจทุกอย่างโดยไม่ต้องพูดแม้แต่คำเดียว
“นายไม่พูด แต่ก็เข้าใจฉันตลอดเลยนะ”
เขายิ้มเล็กๆ แล้วเขียนในกระดาษว่า: "บางที...การฟังก็สำคัญกว่าการพูด"
หลังจากวันนั้น เก้าก็เริ่มสื่อสารกับธามผ่านกระดาษ ไลน์ และแววตา
ทุกการสนทนาเงียบๆ ของพวกเขา กลับอบอุ่นกว่าการคุยกับใครมากมาย
เก้าถูกจับคู่กับธาม
เธอทำหน้าที่พูดแทนทั้งคู่...แต่เธอกลับพบว่า ธามเข้าใจทุกอย่างโดยไม่ต้องพูดแม้แต่คำเดียว
“นายไม่พูด แต่ก็เข้าใจฉันตลอดเลยนะ”
เขายิ้มเล็กๆ แล้วเขียนในกระดาษว่า: "บางที...การฟังก็สำคัญกว่าการพูด"
หลังจากวันนั้น เก้าก็เริ่มสื่อสารกับธามผ่านกระดาษ ไลน์ และแววตา
ทุกการสนทนาเงียบๆ ของพวกเขา กลับอบอุ่นกว่าการคุยกับใครมากมาย
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
