บทที่ 1: จดหมายที่ไม่มีชื่อผู้ส่ง
ลลิตาเริ่มมองหาคนที่เขียนจดหมาย แต่ไม่มีเบาะแสอะไรเลย นอกจากลายมือและข้อความเรียบง่ายที่ดูจริงใจ
ทุกสัปดาห์ เมื่อเธอยืมหนังสือ จะมีจดหมายอีกฉบับซ่อนอยู่
“วันนี้คุณดูเครียดนะ ผมเดาว่าคุณอ่านสอบอยู่”
“อย่าลืมหาเวลากินอะไรบ้างนะ”
แม้ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร...แต่หัวใจของเธอเริ่มรู้สึก “อบอุ่น” ทุกครั้งที่ได้อ่านจดหมาย
ทุกสัปดาห์ เมื่อเธอยืมหนังสือ จะมีจดหมายอีกฉบับซ่อนอยู่
“วันนี้คุณดูเครียดนะ ผมเดาว่าคุณอ่านสอบอยู่”
“อย่าลืมหาเวลากินอะไรบ้างนะ”
แม้ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร...แต่หัวใจของเธอเริ่มรู้สึก “อบอุ่น” ทุกครั้งที่ได้อ่านจดหมาย
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
