บทที่ 2: เงาของอดีต กับคนตรงหน้า
หลังจากวันนั้น ชายหนุ่มคนนั้น — วายุ (Wayu) — กลับมาที่ร้านอีกครั้ง พร้อมหนังสืออีกเล่ม
“ผมไม่รู้ทำไม แต่หลังจากเจอหนังสือเล่มนั้น ผมเริ่มเจอหนังสือเล่มอื่นวางอยู่หน้าห้องทุกสัปดาห์... เหมือนใครบางคนตั้งใจให้ผมเอามาส่งให้คุณ”
เจนเริ่มสงสัยว่าอคินกำลังสื่อสารกับเธอผ่านหนังสือเหล่านี้
เธอเริ่มเปิดใจเล่าเรื่องอดีตให้วายุฟัง ทั้งความรักของเธอกับอคิน และการหายไปอย่างไม่มีคำลา
วายุฟังเงียบๆ เขาไม่พูดอะไรมาก แต่ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาจะนำหนังสืออีกเล่มมาด้วย — และทุกเล่มมีข้อความในปกที่เหมือนเรียงร้อยเป็นเรื่องราว
"คุณยังรออยู่หรือเปล่า?"
"ผมไม่กล้ากลับไปหาคุณ..."
"แต่ผมหวังว่าหนังสือเหล่านี้จะพาคุณมาหาผมแทน"
เจนเริ่มรู้สึกว่า อคินอาจจะไม่ได้จากไปอย่างใจร้าย แต่เขากำลังรอ... และใช้วายุเป็นสื่อกลาง
แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับเริ่มรู้สึกบางอย่างกับวายุ ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมที่ค่อยๆ เข้ามาในชีวิตเธออย่างอ่อนโยน
“ผมไม่รู้ทำไม แต่หลังจากเจอหนังสือเล่มนั้น ผมเริ่มเจอหนังสือเล่มอื่นวางอยู่หน้าห้องทุกสัปดาห์... เหมือนใครบางคนตั้งใจให้ผมเอามาส่งให้คุณ”
เจนเริ่มสงสัยว่าอคินกำลังสื่อสารกับเธอผ่านหนังสือเหล่านี้
เธอเริ่มเปิดใจเล่าเรื่องอดีตให้วายุฟัง ทั้งความรักของเธอกับอคิน และการหายไปอย่างไม่มีคำลา
วายุฟังเงียบๆ เขาไม่พูดอะไรมาก แต่ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาจะนำหนังสืออีกเล่มมาด้วย — และทุกเล่มมีข้อความในปกที่เหมือนเรียงร้อยเป็นเรื่องราว
"คุณยังรออยู่หรือเปล่า?"
"ผมไม่กล้ากลับไปหาคุณ..."
"แต่ผมหวังว่าหนังสือเหล่านี้จะพาคุณมาหาผมแทน"
เจนเริ่มรู้สึกว่า อคินอาจจะไม่ได้จากไปอย่างใจร้าย แต่เขากำลังรอ... และใช้วายุเป็นสื่อกลาง
แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับเริ่มรู้สึกบางอย่างกับวายุ ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมที่ค่อยๆ เข้ามาในชีวิตเธออย่างอ่อนโยน
