📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: cano

ธวัชชัยไม่สามารถหยุดคิดถึงสิ่งที่ภัทรินบอกเขาได้ เขาคิดถึงคำพูดของเธอว่า “มีคนบางคนกำลังตามหาฉันอยู่”
และคำถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจของเขาคือ — ใครคือคนที่ภัทรินกำลังหลบหนีจาก?

หลายวันหลังจากที่ภัทรินได้บอกเล่าความลับบางอย่างให้เขาฟัง ธวัชชัยยังคงเฝ้ารอให้เธอกลับมาที่ร้านกาแฟ
แต่เธอก็ยังคงหายไปจนถึงวันนั้น — วันที่เขาตัดสินใจว่าจะหาคำตอบด้วยตัวเอง

เขาติดต่อไปยังนักข่าวที่เคยรายงานข่าวเกี่ยวกับภัทรินในอดีต และพบว่าเธอเคยเป็นที่รู้จักในวงการบันเทิงมาก่อน
โดยเฉพาะข่าวอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเธอเมื่อหลายปีก่อน

นักข่าวคนหนึ่งเปิดเผยว่า “ภัทรินเคยเป็นนักแสดงหญิงชื่อดังในวงการบันเทิง แต่เธอกลับถูกเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวที่มีการปลอมแปลงเอกสารทางการเงิน
และหายตัวไปจากวงการหลังจากนั้น เธอไม่มีใครรู้ว่าเธอไปที่ไหนเลย...”

ธวัชชัยฟังแล้วรู้สึกถึงความเศร้าในตัวเธอ แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่มีอดีตที่เต็มไปด้วยความลับ แต่เขากลับไม่สามารถหยุดที่จะรู้จักเธอให้มากขึ้น
เขารู้ว่าเธอต้องการการปกป้องและความเข้าใจจากใครสักคน — และเขาก็อยากจะเป็นคนนั้น

เมื่อเขาเดินทางไปยังที่อยู่ที่ภัทรินเคยพูดถึง...เขาก็พบว่าเป็นบ้านเก่าที่ตั้งอยู่ในเขตชานเมือง
เป็นสถานที่ที่รกร้างและเงียบสงัด เขามองไปที่บ้านนั้นด้วยความไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่ได้ถอยกลับ

ในที่สุด เขาก็พบภัทรินยืนอยู่หน้าประตูบ้าน รอคอยเขาด้วยท่าทีเงียบๆ ดวงตาของเธอยังคงแฝงความเศร้าและความลังเล
แต่มันก็เป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญ — ที่ทำให้ธวัชชัยรู้สึกว่าความลับทั้งหมดกำลังจะถูกเปิดเผย

“คุณมาที่นี่ทำไม?” ภัทรินถามด้วยเสียงที่ดูเหมือนจะเตือนภัย

ธวัชชัยเดินเข้าไปใกล้ๆ และตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ผมรู้ว่าคุณกำลังหลบหนีอะไรบางอย่าง
แต่ผมจะไม่ปล่อยให้คุณหนีไปคนเดียวหรอกนะ”

ภัทรินหยุดมองเขานาน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เศร้า “ผมทำให้ชีวิตคุณลำบากนะ...
แต่ถ้าคุณอยากรู้...ผมจะบอกคุณทั้งหมด”

เขาพยักหน้า ก่อนที่ภัทรินจะเริ่มเล่าถึงอดีตของเธอ

ความจริงที่เปิดเผย
ภัทรินเริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอ เมื่อหลายปีก่อน เธอเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง
แต่หลังจากที่เธอถูกหลอกลวงในเรื่องของการเงินโดยคนในวงการเดียวกัน เธอก็ถูกกล่าวหาว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการกระทำผิด
และในช่วงเวลานั้น...เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังจะพังทลาย

“คนที่ฉันเคยไว้ใจ...กลับหักหลังฉัน” เธอพูดต่อ “และตอนนั้นฉันรู้ว่าฉันต้องหนี...ไม่งั้นชีวิตฉันคงต้องพังไปตลอดกาล”

ธวัชชัยฟังด้วยความเข้าใจ เขาเริ่มเห็นภาพของเธอในมุมที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากขนาดนี้

“ตอนนี้มีคนบางคนที่ยังคงตามหาฉัน...พวกเขาคือผู้ที่เคยเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
“พวกเขาไม่ยอมให้ฉันหายไปจากชีวิตพวกเขา — แต่ฉันก็ไม่สามารถยอมให้พวกเขาทำร้ายฉันได้”

ธวัชชัยมองเธอด้วยความสงสาร เขาไม่เคยรู้เลยว่าความลับที่เธอเก็บไว้เป็นเรื่องราวที่ซับซ้อนขนาดนี้
เขารู้แล้วว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัย

“ผมจะช่วยคุณเอง” เขาพูดเสียงหนักแน่น

ภัทรินหันมามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “คุณจะทำอะไรได้ล่ะ?”
แต่แล้วเธอก็ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ถ้าคุณจะช่วย...ก็ขอบคุณมากนะ”

ธวัชชัยยิ้มกลับไป ก่อนจะยื่นมือออกไปให้เธอ
และจากจุดนั้น...พวกเขาก็เริ่มเดินไปด้วยกัน