📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: cano

ธวัชชัยนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิมในร้านกาแฟที่คุ้นเคย ใจของเขายังคงหมกมุ่นกับข้อความที่ภัทรินฝากเอาไว้
“ความลับที่ฉันเก็บซ่อนไว้...จะไม่สามารถหลุดออกมาได้จนกว่าจะถึงเวลา”

เขาพับกระดาษนั้นและเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ต
แต่ความคิดของเขากลับไม่สามารถหลุดพ้นจากภาพของภัทริน — หญิงสาวที่ดูเหมือนจะเป็นปริศนาที่เขาต้องแก้ไข

ในวันถัดไป ธวัชชัยกลับมาอีกครั้งที่ร้านกาแฟ เขาหวังว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง เพื่อหาคำตอบที่เขาอยากรู้
แต่ภัทรินก็ไม่มา

เขานั่งมองฝูงคนที่เดินผ่านไปมา ไม่รู้ว่าเธอไปที่ไหน หรือว่าทำไมเธอถึงหายไปจากร้าน
ทั้งที่เขาเองก็ไม่เคยพูดอะไรกับเธอมากมาย

ธวัชชัยเริ่มรู้สึกว่างเปล่า ราวกับว่าเขาถูกทิ้งอยู่ในโลกที่เธอเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดหายไปอย่างรวดเร็ว
แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นเธอ

ภัทรินยืนอยู่ที่หน้าร้านกาแฟ พร้อมกับมองเข้ามาภายในร้านอย่างลังเล
เหมือนกับเธอกำลังรอให้ธวัชชัยเป็นคนเดินไปหาก่อน

ธวัชชัยไม่รอช้า เขาลุกขึ้นและเดินไปหาภัทรินทันที

“คุณ...หายไปไหนมาครับ?” เขาถามด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสงสัย

ภัทรินมองเขาเงียบๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง “ฉัน...ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป”

ธวัชชัยรู้สึกถึงความเครียดในคำพูดของเธอ เขาสังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีที่เปลี่ยนไป เธอดูเหมือนจะไม่ใช่คนเดิมที่เขาเคยเห็นอีกต่อไป
“ทำไมล่ะครับ? มีอะไรเกิดขึ้น?”

ภัทรินกลืนน้ำลายแล้วพูดออกมาเบาๆ “คุณไม่ควรเกี่ยวข้องกับฉันเลย”

คำพูดนั้นทำให้ธวัชชัยรู้สึกเหมือนโลกของเขาหมุนวน เขามองเธอด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหน
เขารู้ว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างที่สำคัญ

“แต่ผมอยากช่วยคุณ...อย่าหนีไปเลย” เขาพูดออกไปจากใจจริง

ภัทรินหันไปมองทางอื่น ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างเศร้าๆ “บางครั้ง...ความลับมันเจ็บปวดเกินไปที่จะบอกใคร”

ธวัชชัยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป เขาอยากจะเข้าไปหาภัทรินให้มากกว่านี้ แต่ในเวลานี้เขารู้ว่าเธอคงไม่พร้อมที่จะเปิดเผยอะไร
แต่แล้วก็เกิดบางสิ่งที่ทำให้เขาหยุดคิด

ภัทรินหันกลับมามองเขาอีกครั้ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและจริงจัง “หากคุณอยากรู้ความลับของฉัน...คุณต้องเตรียมใจให้พร้อม”

ธวัชชัยจ้องตาเธอแล้วพยักหน้า “ผมพร้อมครับ...บอกผมเถอะ”

ภัทรินยืนนิ่งสักครู่ แล้วจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ฉันเคยเป็นนักแสดง...ในวงการบันเทิง แต่มีเรื่องอื้อฉาวที่ฉันไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรู้ได้
และเพื่อหนีจากมัน ฉันเลือกที่จะหายตัวไปจากวงการ...และจากทุกคนที่เคยรู้จักฉัน” เธอหยุดพัก ก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงเบา “ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่เพื่อหลบซ่อน...ไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ”

ธวัชชัยมองภัทรินด้วยความตกใจ ไม่คิดเลยว่าเธอจะมีอดีตที่ซับซ้อนขนาดนี้
เขาคิดในใจว่า...เขาควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี?

“คุณอยากจะให้ผมช่วยอะไรครับ?” เขาถามด้วยความจริงใจ

ภัทรินมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน ก่อนจะบอกว่า “ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณจะช่วยอะไรได้...
แต่คุณควรรู้ไว้ว่ามีคนบางคนกำลังตามหาฉันอยู่”

คำพูดของเธอทำให้ธวัชชัยรู้สึกสั่นไหว
เขาไม่รู้ว่าเธอหนีจากใคร หรือว่าเธอกำลังหลบหนีจากเรื่องอะไร
แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้คือ...เขาไม่สามารถปล่อยให้เธอไปโดยไม่ทำอะไร

เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะต้องช่วยเธอให้ได้