✦ บทที่ 2: "พรที่ไม่เคยมาถึง"

แม่ของเรวานเย็นชาทุกครั้งที่อลียาไปบ้าน แววตานั้นเหมือนพูดว่า "เธอไม่คู่ควรกับลูกฉัน" เรวานพยายามสุดแรง แต่ยิ่งเขาดื้อ ดวงใจของเขาก็ยิ่งห่างจากครอบครัว
"คุณแน่ใจเหรอว่าเราจะอยู่กันแบบนี้ได้ตลอด?" อลียาถามตอนที่พวกเขานั่งบนมอเตอร์ไซค์ริมถนน
"ผมไม่รู้..." เรวานตอบตรงๆ "แต่ผมไม่อยากเสียคุณไป"
อลียายิ้มจางๆ "ความรักอย่างเดียวไม่พอหรอกวาน..."
และในวินาทีนั้น พวกเขารู้ดีว่าโลกไม่เข้าข้างความรักของพวกเขา