บทที่ 1: "พลบค่ำในโถงทางเดินโรงเรียน"

"ยังไม่กลับอีกเหรอ?" เสียงคีรานาดังมาจากปลายทางเดิน
อวันยิ้มน้อยๆ "ยังอ่ะ กำลังหาคำตอบสำหรับงานอาจารย์สิสกา"
คีรานามานั่งข้างๆ โดยไม่ต้องขออนุญาต เหมือนทุกที ทั้งคู่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.4 ตอนแรกก็แค่เพื่อนกลุ่มงาน แต่ไปๆ มาๆ ก็กลายเป็นเพื่อนคุยทุกเย็นหลังเลิกเรียน และตอนนี้… ไม่รู้ทำไม หัวใจอวันเต้นแรงทุกครั้งที่คีรานาเข้ามาใกล้เกินไป
"เราชอบบรรยากาศเย็นๆ แบบนี้" คีรานาพิงกำแพง "มันสงบแต่เจ็บลึก"
อวันแค่หัวเราะเบาๆ ทั้งสองเงียบ แต่เป็นความเงียบที่สบาย บางทีความรักก็ไม่ได้มาพร้อมคำพูด แต่มาพร้อมความเงียบที่แตกต่าง