บทที่ 2: ความลับของรอยยิ้ม

"คุณมาที่นี่ทุกวันอังคารเลยเหรอ?" ธันวาถาม
"ค่ะ เพราะวันอื่นไม่ค่อยมีแรง" มินตอบสั้นๆ
“ทำไมล่ะครับ?”
มินนิ่งไปนิด ก่อนตอบว่า "ก็... มีบางอย่างที่ยังค้างในใจ"
ธันวาไม่ซักถามต่อ เขายิ้มแล้วหยิบหนังสือออกมาอ่านข้างๆเธอ เงียบ แต่ไม่โดดเดี่ยว
มินเริ่มเล่าเรื่องของเธอให้เขาฟังทีละน้อย เรื่องรักครั้งเก่าที่จบลงอย่างเงียบงัน ความฝันที่ถูกละทิ้ง และคำสัญญาที่ไม่มีใครทำตาม
เธอพูดไป น้ำตาก็ไหล แต่ธันวาไม่ได้ปลอบ เขาแค่ฟัง
แล้ววันหนึ่ง ธันวาก็เล่าเรื่องของเขาบ้าง
เขาเคยเป็นนักดนตรี แต่วันหนึ่งอุบัติเหตุก็พรากเสียงเพลงจากเขาไป นิ้วมือที่เคยจับคอร์ดได้แม่นยำ กลับไม่มีพลังเหมือนเดิม
“ผมเลยหันมาเขียนหนังสือแทน แต่ยังไม่มีใครอ่านเลยสักคน” เขาหัวเราะเบาๆ
มินเงยหน้ามองเขา “ฉันอ่านให้ได้นะ”