Chapter 3: ระยะห่างที่มองไม่เห็น

“เธอกับพี่ฉันสนิทกันเหรอ?” ดิมาสถามเสียงเบา
นายาอึกอัก “ไม่หรอก... แค่คุยๆ กันเฉยๆ”
ดิมาสพยักหน้า แต่สายตาเขาว่างเปล่า หัวใจนายาจุก เธอไม่อยากทำให้เขาเสียใจ แต่ก็โกหกความรู้สึกตัวเองไม่ได้
คืนหนึ่ง เรย์ส่งเสียงข้อความมา
"นายา เรารู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะ... แต่เหมือนเราจะเริ่มชอบเธอแล้ว"
ตึก... นายาน้ำตาไหล เธอรู้ทันทีว่า บางครั้งสิ่งที่เจ็บที่สุด... ไม่ใช่การถูกทิ้ง แต่คือการต้องเลือกและทิ้งใครสักคนไว้ข้างหลัง