ตอนที่ 3 - สายตาที่โกหกไม่ได้

ฮานะรู้สึกอึดอัด แต่ก็อยากรู้ วันหนึ่งตอนอยู่ในห้องประชุมคนเดียวกับเขา เธอรวบรวมความกล้า
“ทำไมคุณถึงเรียกหนูบ่อยจังคะ?”
เรย์ฮานเงียบไปพักนึง ก่อนจะตอบเบาๆ
“เพราะเธอทำให้ห้องนี้ไม่เงียบเกินไป”
ใจเธอสั่น
จากวันนั้น ฮานะเริ่มเข้าใจ เขาอาจไม่เคยพูดว่าชอบ แต่สายตาเขาทุกวัน การที่เขาจำได้ว่าเธอใช้ร่มสีอะไร หรือชอบกาแฟแบบไหน มันซื่อสัตย์กว่าคำว่า “ฉันชอบเธอ”