📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: lynn.

ตั้งแต่คืนนั้น ฮานะเริ่มถูกเรียกเข้าไปพบเรย์ฮานบ่อยขึ้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แค่เรื่องเล็กๆ อย่างชงกาแฟ เช็กตารางงาน หรือช่วยจัดพรีเซนต์ แต่ทุกครั้งที่ฮานะอยู่ในห้องเขา บรรยากาศมันแปลกๆ เงียบ แต่ไม่อึดอัด

คืนหนึ่งฮานะทำโอทีจนดึก พอจะกลับก็พบว่าออฟฟิศเงียบหมดแล้ว ขณะที่เดินลงไปลอบบี้ รถคันหนึ่งจอดอยู่ กระจกเลื่อนลง และเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

“ให้ฉันไปส่งมั้ย?”
เรย์ฮาน

ฮานะตกใจ “ไม่เป็นไรค่ะ หนูเรียกแกร็บได้”
แต่เรย์ฮานแค่เปิดประตูรถ “ฉันไม่ได้ถามว่าเธอทำได้มั้ย ฉันถามว่าอยากมั้ย”
สุดท้ายเธอก็ขึ้นรถ ระหว่างทางไม่มีคำพูดมากมาย แต่ก่อนลงจากรถ เธอสังเกตเห็นถุงเล็กๆ วางอยู่บนแดชบอร์ด

“ของเธอ ยังไม่ได้กินข้าวใช่มั้ย?”
ฮานะแทบน้ำตาไหล มันไม่ใช่ท่าทีของเจ้านาย แต่มากกว่านั้น