บทที่ 3: ใต้แสงจันทร์ที่เราสบตา

“คืนนี้พระจันทร์สวยจังเลยนะคะ” ขวัญข้าวพูดเบา ๆ
“ใช่ครับ แต่... ผมว่าสิ่งที่สวยที่สุดในคืนนี้... คือรอยยิ้มของคุณ”
ขวัญข้าวหน้าแดง ขณะจ้องมองดวงตาของภาคินที่เต็มไปด้วยความจริงใจ
“ขวัญข้าว... ถ้าคุณยังไม่กลับกรุงเทพฯ ถ้าคุณยังอยากอยู่ที่นี่... คุณจะยอมเป็นคนที่ผมอยากดูแลไปตลอดชีวิตไหมครับ?”
เธอนิ่ง เงียบงัน แล้วหยดน้ำตาแห่งความสุขก็ไหลอาบแก้ม
“ค่ะ... ฉันจะอยู่ตรงนี้ ข้างคุณ... ใต้แสงจันทร์ดวงนี้เสมอ”
และพวกเขาก็โอบกอดกัน... อย่างรู้ว่า เรื่องราวความรักของพวกเขาเพิ่งเริ่มต้น
ไม่มีบทถัดไปแล้ว