บทที่ 2: ความใกล้ชิดที่เติบโต
ฤดูหนาวผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความสัมพันธ์ระหว่างขวัญข้าวกับภาคินค่อย ๆ เติบโตขึ้นอย่างเงียบงาม ทั้งคู่ช่วยกันจัดกิจกรรมที่โรงเรียน เดินเล่นริมทะเล และนั่งคุยใต้ต้นมะพร้าวในยามเย็น
ขวัญข้าวพบว่า ภาคินไม่ใช่แค่คนเงียบ ๆ แต่เขาอบอุ่น ลึกซึ้ง และใส่ใจในรายละเอียดเล็ก ๆ ที่เธอไม่เคยสังเกต
“ขวัญข้าว” ภาคินเรียกเธอในเย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองนั่งมองพระอาทิตย์ตก
“คะ?” เธอหันไปยิ้ม
“ผม...ไม่รู้ว่าพูดยังไงดี แต่... ผมชอบเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมไม่แน่ใจว่าคุณรู้สึกเหมือนกันไหม”
ขวัญข้าวนิ่งไปชั่วครู่ แล้วจึงตอบเบา ๆ
“รู้สิคะ... ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน”
และในวินาทีนั้น หัวใจสองดวงก็เริ่มเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
ขวัญข้าวพบว่า ภาคินไม่ใช่แค่คนเงียบ ๆ แต่เขาอบอุ่น ลึกซึ้ง และใส่ใจในรายละเอียดเล็ก ๆ ที่เธอไม่เคยสังเกต
“ขวัญข้าว” ภาคินเรียกเธอในเย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองนั่งมองพระอาทิตย์ตก
“คะ?” เธอหันไปยิ้ม
“ผม...ไม่รู้ว่าพูดยังไงดี แต่... ผมชอบเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมไม่แน่ใจว่าคุณรู้สึกเหมือนกันไหม”
ขวัญข้าวนิ่งไปชั่วครู่ แล้วจึงตอบเบา ๆ
“รู้สิคะ... ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน”
และในวินาทีนั้น หัวใจสองดวงก็เริ่มเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
 duduk di bawah cahaya bulan di loteng tua, dikelilingi buku-buku tua dan debu berterbangan. Di tangannya, buku besar yang terbuka dan mengeluarkan cahaya sihir berwarna ungu dan ema.jpg)
