📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: cano

เช้าวันนี้ฝนไม่ตก ท้องฟ้าเปิด และแดดยามสายส่องลอดม่านหมอกจางๆ บนยอดไม้ นลินรู้สึกแปลก — ไม่ใช่เพราะอากาศเปลี่ยน แต่เพราะหัวใจของเธอเงียบเกินไป

เป็นครั้งแรกในหลายวัน... ที่เจไม่แวะมา

เธอนั่งอยู่ตรงระเบียงเหมือนเคย มือวาดภาพ แต่ใจลอยไปที่บ้านข้างๆ จนสุดท้ายก็วางดินสอ เดินลุยหญ้าไปหาเขาแทน

“พี่เจอยู่ไหมคะ?”

ไม่มีเสียงตอบ

ประตูไม้เปิดแง้ม เธอชะโงกหน้าเข้าไป เห็นเขานั่งอยู่คนเดียวหน้าโต๊ะไม้ใหญ่ มีภาพวาดของเธอวางอยู่บนโต๊ะ — ภาพที่เธอลืมไว้เมื่อวันก่อน

“พี่ชอบภาพนี้มากเลยครับ” เจพูดขึ้นโดยไม่หันมา “มันเหมือนฝนตอนที่เริ่มตกใหม่ๆ — ยังไม่หนักเกินไป ยังไม่เบาเกินไป”

นลินนั่งลงตรงข้าม สายตาสบกันในความเงียบ

“แล้วถ้าฝนหยุดตกล่ะคะ?” เธอถามเสียงเบา

เจถอนหายใจช้าๆ
“ผมเคยกลัวว่าฝนจะหยุด เพราะกลัวว่าเราจะไม่เจอกันอีก...”

นลินหัวเราะเบาๆ
“ฉันน่ะ... ก็เคยกลัวเหมือนกัน แต่วันนี้ฉันเดินมาหาพี่เองนะคะ ทั้งที่ฟ้าเปิดแล้ว”

เจเงยหน้าขึ้น แววตาเขานุ่มนวลและแน่วแน่
“งั้นเราทำให้ฤดูฝนนี้… เป็นแค่จุดเริ่มต้นดีไหม?”

นลินยิ้ม — รอยยิ้มที่เหมือนสายรุ้งหลังฝน

เธอยื่นมือให้เขาอย่างแน่วแน่
“ตกลงค่ะ”

☁️ จบบริบูรณ์ – ฤดูฝนของเรา