📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: cano

นลินเริ่มคุ้นเคยกับเสียงฝนในยามเช้า และกับใบหน้าของ “เจ” ที่มักโผล่มาพร้อมร่มสีเทา และถุงผักจากสวนข้างบ้าน

“พี่เจ ทำไมไม่ขายผักพวกนี้ในเมืองล่ะคะ? สดกว่าตลาดตั้งเยอะ”
เธอถามขณะช่วยเขาเรียงผักในตะกร้า

เจยักไหล่
“ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายครับ อยู่แบบนี้สบายใจกว่า”

นลินหัวเราะเบาๆ
“เข้าใจเลยค่ะ ฉันก็หนีจากกรุงเทพมาเพราะแบบนั้นเหมือนกัน”

ทั้งสองนั่งใต้ชายคาไม้ มองฝนตกพรำๆ ที่โปรยลงบนสนามหญ้า
ช่วงเวลาระหว่างบทสนทนาไม่ได้อึดอัด แต่กลับอบอุ่นอย่างน่าแปลก

“พี่ชอบฝนเหรอคะ?”
เธอถาม พลางวาดภาพชายในชุดกันฝนลงบนกระดาษ

เขามองไปยังทิวเขาไกลๆ แล้วพูดเสียงเบา
“ชอบครับ... ฝนทำให้ต้นไม้โตได้ ฝนทำให้คนอยู่บ้าน... และฝนก็ทำให้คนได้คุยกัน”

นลินวางดินสอลง หันไปสบตาเขา
“แล้ว... ฝนเคยทำให้พี่รักใครสักคนไหมคะ?”

เจยิ้ม
“ไม่เคยครับ... แต่ตอนนี้ ฝนทำให้ผมอยากรู้จักใครบางคนมากขึ้น”

หัวใจของนลินเต้นผิดจังหวะเล็กน้อย เธอหันกลับไปวาดต่อ แต่รอยยิ้มของเธอไม่อาจซ่อนได้เลย